ΑΓΓΛΙΚΟ ΣΕΤΤΕΡ – Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ

Αναδημοσίευση από το περιοδικό Κυνηγεσία & Κυνοφιλία

Τεύχος Μαΐου 2020 

Του Νίκου Νικολάου

 

Αγγλικό σέττερ      Η ταυτότητα της φυλής

Περνώντας για περισσότερο από ένα μήνα κλεισμένος στο σπίτι λόγω της απαγόρευσης κυκλοφορίας που έχει επιβληθεί  χάριν της πανδημίας του κορονοΐού αναγκαστικά πέρασα αρκετές ώρες χαζεύοντας διάφορες αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ιδιαιτέρως στο Facebook. Μετά λύπης μου διαπίστωσα ότι  η προσέγγιση της ελαφρότητας  και της ανακρίβειας  με την οποία αντιμετωπίζονται ορισμένα τεχνικά θέματα πίσω από ένα πληκτρολόγιο δυστυχώς είναι ένα από τα μεγάλα κακά της εποχής που ζούμε. Αυτό έχει αγγίξει σε πολύ μεγάλο βαθμό και την κυνοφιλία όπου ένα πολύ μεγάλο μέρος πάσχει από μια ορισμένη  τεχνική προσέγγιση σε πολλά θέματα χρησιμοποιώντας λάθος όρους και επαναλαμβανόμενες προτάσεις χωρίς νόημα. Ένα από αυτά έχει να κάνει με τον καλπασμό του αγγλικού σέττερ αλλά ακόμη περισσότερο με την φέρμα αυτής της υπέροχης φυλής. Χαρακτηριστικά τα οποία πολλοί φίλοι χωρίς να γνωρίζουν λεπτομερώς, χαρακτηρίζουν «τυπικά» τις περισσότερες φορές κρίνοντάς τα από μια φωτογραφία ή ένα βίντεο  τα  οποία ενδεχομένως δεν αποτυπώνουν  πάντοτε όλη την αλήθεια.

Πριν αναπτύξω τις σκέψεις μου θέλω να επισημάνω ότι αυτές ασφαλώς και δεν διεκδικούν το αλάθητο ίσα- ίσα που και για αρκετό κόσμο να μην  έχουν καμία σημασία . Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι επιθυμώ να προκαλέσω έναν προβληματισμό στον οποίο θα έχουν θέση οι γόνιμες και τεκμηριωμένες σκέψεις

Ο καλπασμός του αγγλικού σέττερ.

Πολλοί κυνόφιλοι έχουν διαφορετική άποψη για το πώς πρέπει να είναι ή το πώς ορίζεται ο καλπασμός ενός αγγλικού σέττερ χάνοντας την ουσία που κρύβεται πίσω από την έννοια του καλπασμού. Ο καλπασμός του αγγλικού σέττερ κατά μια έννοια η οποία( κατά την γνώμη πολλών)  δεν είναι απόλυτη  είναι ένας συνδυασμός μεταξύ της κατασκευής και της ψυχής .Προσωπικά θα έλεγα   ότι πιο ακριβής χαρακτηρισμός είναι ο συνδυασμός της κατασκευής και   της ιδιοσυγκρασίας που έχει κάθε αγγλικό σέττερ .  Και αυτό γιατί η κατασκευή μαζί με το σύνολο των βιολογικών και ψυχολογικών στοιχείων που χαρακτηρίζουν ένα άτομο καθορίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τις αντιδράσεις και την συμπεριφορά του κάνοντάς το διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο.

Η έννοια του καλπασμού επίσης δεν συμπεριλαμβάνεται μόνο σε μια λέξη, αλλά είναι ένα σύνολο τριών παραμέτρων δηλαδή ξυραφιστός, μαλακός και δυνατός. Αυτά τα τρία στοιχεία είναι που συνθέτουν την ποιότητα καλπασμού ενός αγγλικού σέττερ και όχι μόνο η ταχύτητα από την οποία οι περισσότεροι εντυπωσιάζονται, συγκρίνοντάς την λανθασμένα συνήθως με αυτή ενός πόιντερ. Και αυτό γιατί είναι τεράστιο σφάλμα η σύγκριση με την ταχύτητα ενός πόιντερ του  οποίου  κατεξοχήν από την κατασκευή του είναι  γρηγορότερη από ότι ενός αγγλικού σέττερ.  Μεγάλο  σφάλμα είναι επίσης  η κατεύθυνση η οποία ξεκίνησε από την Ιταλία εδώ και πολλά χρόνια  και η οποία εκτροφικά  εν μέρει (γραμμές αίματος) δημιούργησε ελαφρύτερα σέττερ  που μετά βίας φθάνουν τα 15-17 κιλά με σκοπό να συναγωνίζονται στην ταχύτητα τα πόιντερ.

Μεν ξεχνάμε ότι και την δεκαετία του ‘80 αλλά και σήμερα υπήρχαν και υπάρχουν σέττερ 20-25 κιλών τα οποία κάνουν μεγάλη έρευνα με αξιοζήλευτο τρόπο. Άρα η ταχύτητα σε ένα αγγλικό σέττερ δεν είναι ο κύριος παράγοντας αλλά ένας από αυτούς. Η ταχύτητα η οποία δεν είναι αυτοσκοπός   θεωρείται  μεγάλης  αξία  τόσο στην πράξη στο κυνήγι  όσο και στους αγώνες ,  ωστόσο πρέπει να είναι σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα στοιχεία και να  σχετίζεται με τις οσφρητικές ικανότητες  με το έδαφος που πρέπει να εξερευνηθεί  καθώς και με τον χρόνο χρήσης. Καλπασμοί με  υπερβολική νευρικότητα   που υπάρχουν σήμερα σε πολλά αγγλικά σέτερ δεν συνάδουν σε καμία περίπτωση με  τις ψυχικές ιδιαιτερότητες αυτής της εξαιρετικής φυλής.

Η προσέγγιση και η  φέρμα του αγγλικού σέττερ.  Η ταυτότητα της φυλής.

Αν πρέπει  να διαλέξουμε  ένα θεμελιώδες στοιχείο  που  πρέπει ορίσουμε για  να ξεχωρίζουμε το αγγλικό σέττερ από τις υπόλοιπες φυλές αυτό σίγουρα δεν είναι ο καλπασμός αλλά η φέρμα του και κυρίως οι ενέργειες που προηγούνται πριν από την αυτή. Εδώ είναι που φαίνεται ο ψυχισμός του αγγλικού σέττερ.

Ο ψυχισμός του σέττερ για τον οποίο πολλοί μιλούν χωρίς να έχουν μπει στον κόπο να αναλύσουν σε βάθος αυτή την έννοια είναι ένας όρος που έλκει την καταγωγή του από την λέξη ψυχή. Ο ψυχισμός καλύπτει κάθε όψη και κάθε εκδήλωση της ψυχής μέσα από διάφορες ενέργειες οι οποίες χαρακτηρίζονται από ευαισθησία στην σκέψη αλλά και στην έκφραση. Η ψυχή του αγγλικού σέττερ είναι τρομερά πιο δύσκολο ως ακατόρθωτο  να αναπαραχθεί από ότι μια κατασκευή που περιλαμβάνεται σε ένα στάνταρ.  Η εξυπνάδα και η ευφυΐα παρεμβαίνουν μαζί με την ψυχή τονίζοντας το  ένστικτο της αρπακτικότητας του αγγλικού σέττερ.

Η ευφυΐα ενός σέττερ  το βοηθάει στο να αξιοποιήσει στο έπακρο τον αέρα  μέσα στον χώρο που καλείται να εργαστεί   και  να αναδείξει τον υψηλότερο βαθμό στιλιστικών ιδιοτήτων  του.  Από την άλλη μεριά η  οξύτητά  του , είναι αυτή  που του υποδεικνύει πότε  πρέπει να σταματήσει  κατά τη διάρκεια της προσέγγισης  του θηράματος  κρατώντας το βιδωμένο  στο έδαφος. Όσο πιο πολύ διασφαλίζονται με το πέρασμα των χρόνων στην εκτροφή   αυτές οι ενέργειες οι οποίες συμπεριλαμβάνονται στις  εσωτερικές  συναισθηματικές πτυχές  τόσο περισσότερο θα ενισχύουν το αταβιστικό αρπακτικό ένστικτο του αγγλικού σέττερ. Όλες αυτές οι ενέργειες πριν την φέρμα διασφαλίζουν το μέγιστο στυλ της φυλής   ενώ φθάνοντας στην φέρμα μπορούμε πλέον να μιλάμε για στάση  και για έκφραση αυτής.

Η δε έκφραση μαρτυρά πολλά μα πάρα πολλά για αυτή την υπέροχη φυλή και κάθε φορά μας αναδεικνύει την απίστευτη ομορφιά της. Αυτά είναι πάνω από όλα το αγγλικό σέττερ.  Μια φυλή που ήταν είναι και θα παραμείνει κατεξοχήν κυνηγετική φυλή. Σεβασμός λοιπόν  στο στυλ καλπασμού αλλά  αφήνοντας  ένα αγγλικό σέττερ  να εργάζεται όπως πρέπει  να κάνει ένα σέττερ , και το οποίο περιγράφεται πολύ καλά από το πρότυπο εργασίας  μαθαίνουμε να το αξιολογούμε με την  ιδιαιτερότητά του  και την πολυπλοκότητά του και  η  οποία εν τέλει είναι η  ομορφιά αυτής της φυλής.

Νίκος Νικολάου

NEGUS ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ

Αναδημοσίευση από το περιοδικό Κυνηγεσία & Κυνοφιλία Μάΐος 2014

Πενήντα τέσσερα  χρόνια ιστορίας συμπλήρωσε η Κυνηγεσία και Κυνοφιλία περνώντας το κατώφλι του 2014 , που αρχικά είχε ξεκινήσει ως “Κυνοφιλία”, συγκεντρώνοντας τις κυνοφιλικές γνώσεις και ανησυχίες της μεταπολεμικής περιόδου του αείμνηστου ιδρυτή της Δρ. Σταύρου Μπασουράκου, σε ένα περιοδικό πρωτοπόρο για εκείνη την εποχή όπως επίσης και για τη σημερινή . Το ταξίδι στην ιστορία της κυνοφιλίας συνεχίζεται μέσα από τις σελίδες του περιοδικού, κλείνοντας περισσότερα από τρία  χρόνια ζωής και ταξιδεύοντας πολλά χρόνια πίσω για να εξετάσει μερικούς σκύλους, από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους των αγγλικών σέττερ και των πόιντερ. 
Οι σκύλοι αυτοί υπήρξαν σημαντικότατοι για την φυλή τους, διότι βοήθησαν  στο να εξελιχθούν προς το καλύτερο οι απόγονοί τους και φυσικά να βελτιωθεί η μεγάλη πλειονότητα των πολύτιμων βοηθών μας, των κυνηγετικών σκύλων. Κυνοφιλία και ιστορία λοιπόν είναι η επικεφαλίδα που φέρουν αυτά τα άρθρα και φυσικά δεν επιλέχθηκε καθόλου τυχαία. Η ιστορική αυτή ανασκόπηση, αφορά σκύλους αγγλικούς δείκτες σέτερ και πόιντερ και έχει ως έναρξη την δεκαετία του ’70, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι η ιστορική έρευνα της κυνοφιλίας δεν θα επεκταθεί από αυτό το σημείο και έπειτα. Μέλημά μας είναι να δούμε και κάποια άλλα σκυλιά τα οποία θα μας βοηθήσουν να παρατηρήσουμε τις διαφορές μεταξύ των σκύλων μιας άλλης εποχής, με αυτά της σημερινής. Για να μπορέσει λοιπόν ο αναγνώστης να κατανοήσει το μέγεθος και την προσφορά αυτών των σκύλων θα εξετάζουμε την πορεία τους ως τράιαλερ, αλλά κυρίως ως αναπαραγωγών. Σε αυτό το τεύχος θα εξετάσουμε ένα αγγλικό σέττερ το οποίο υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους γενάρχες όπως καθημερινά διαπιστώνεται αφού ακόμη και σήμερα απόγονοί του κερδίζουν στα τερέν έχοντας στα γονίδια τους το αίμα του μεγάλου Negus. Στην μακρινή χώρα της Αφρικής την Αιθιοπία Negus σημαίνει βασιλιάς ενώ το ίδιο όνομα έχει δοθεί σε ένα υπέροχο μαύρο κρασί που παράγεται στην επαρχία της Τοσκάνης. Δεν γνωρίζω  πως εμπνεύστηκε ο  Giuseppe Specogna  εκτροφέας του Negus και έδωσε το όνομα στον σκουρόχρωμο,  σχεδόν μαύρο σέττερ που μεταδίδει ακόμη και σήμερα στους απογόνους του αυτό το χρώμα, προσωπικά όμως  προτίμησα να δώσω στην επικεφαλίδα τον τίτλο «μαύρο διαμάντι» τόσο για το χρώμα αλλά κυρίως για την μεγάλη σπανιότητα και την ανεκτίμητη αξία που έχει το υπέροχο αυτό  κόσμημα.

Το ίδιο  ακριβώς λοιπόν υπήρξε και ο Negus που γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1988 και είχε ιδιοκτήτη τον Egistro Nardi που διατηρούσε εκτροφή με την επωνυμία «Del Gioia» με έδρα την πόλη Massa στην επαρχία της Τοσκάνης. Ο Negus από πολύ μικρός διακρίθηκε για τα έμφυτα χαρακτηριστικά του τα οποία ξεδίπλωσε στον μέγιστο βαθμό ο μεγάλος κυναγωγός Ademaro Scipioni. Ήταν ένα σέττερ με μέγιστο κυνηγετικό πάθος μεγάλο μυαλό και  εξαιρετικά αποτελεσματικό στα θηράματα. Σαν σέττερ δεν μπορούμε να πούμε ότι κάλπαζε χαμηλά όπως ορίζει το στάνταρ κάτι φυσικά που υπερκάλυπταν όλες οι υπόλοιπες μεγάλες αρετές αυτού του σκύλου. Έλαβε μέρος στην Εθνική ομάδα της χώρας του για πέντε συνεχόμενες χρονιές για το Κύπελλο Ευρώπης και το Πανευρωπαϊκό μεγάλης έρευνας κερδίζοντας το πρωτάθλημα Ευρώπης των σέττερ τις χρονιές 1992 και 1995. Στην σπουδαία καριέρα του συγκέντρωσε 17 CACIT γεγονός που τον κατατάσσει ανάμεσα στους μεγαλύτερους αγωνομάχους.  O Negus δεν ήταν κάποιο τυχαίο αποτέλεσμα ενός  οποιουδήποτε ζευγαρώματος αλλά συγκέντρωνε μέσα του τα καλύτερα αίματα της εποχής.

Πατέρας του μεγάλου πρωταθλητή ήταν ο Lem del Dianella  ο οποίος με την σειρά του ήταν γιος  του  Kelt del Dianella που τα αίματα του έφθαναν μέχρι το πιο επιτυχημένο ζευγάρωμα του Alfiero Rovini εκτροφέα των σέττερ Del Dianella αυτό δηλαδή μεταξύ Lem del Resegone με την Mera del Orsone. Μάνα του Lem ήταν η Penny del Dianella η οποία και αυτή με την σειρά της ήταν κόρη του Lem del Resegone από το ζευγάρωμά του με την Francinis Linda,  μια κόρη του μεγάλου τράιαλερ της  δεκαετίας του ’70 και αναπαραγωγού  Vanni del Vo. Η γραμμή του Lem χαρακτηρίζεται από τις πλέον σημαντικές για την φυλή γιατί ακόμη δίνει απογόνους μεγάλης αξίας από διαφορετικά ζευγαρώματα και από διαφορετικά αδέρφια του πρωταθλητή Negus.  Μάνα του μεγάλου Negus ήταν η Linda η οποία από την πλευρά της ήταν κόρη του Dero και εγγονή του γενάρχη Dun del Meschio ενώ από την πλευρά  της μάνας από μητρική πλευρά γιαγιά της Linda ήταν η Nedda delle Vallate που τα οι γραμμές της έφθαναν ως τα παλιά Crismani και Bellosquardo. Τίποτα τυχαίο λοιπόν μιας και το καλό αίμα αργά ή γρήγορα όπως έχει δείξει η πράξη εμφανίζει τα χαρακτηριστικά του ανάλογα με την επιλογή των γεννητόρων κάθε φορά αλλά και το αναπαραγωγικό σύστημα που δουλεύει ο κάθε εκτροφέας.

O Νέγκους είχε το μεγάλο χάρισμα να μεταδίδει στους απογόνους του τα χαρακτηριστικά του κάτι που ακόμη και σήμερα μετά από πάρα πολλά χρόνια συναντάμε στους απογόνους του αλλά και στους απογόνους αυτών. Με λίγα λόγια είναι μια από τις γραμμές που αν μετά από τον ίδιο τον  Negus η γραμμή του συνεχίζει να δίνει εξαιρετικά σκυλιά με πάρα πολύ καλούς ρυθμούς και  χωρίς τα  ιδιαίτερα προβλήματα της φυλής που επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τις εργασιακές ικανότητες ενός αγγλικού σέττερ. Ας δούμε μερικά από τα πιο επιτυχημένα ζευγαρώματα και τους απογόνους  τους που έχουν μείνει στην ιστορία και που ακόμη πρωταγωνιστούν ακόμη και σήμερα στα κυνηγοτόπια αλλά και στα αγωνιστικά τερέν.

Negus x Neda D’ Arezzo : Από αυτό το ζευγάρωμα γεννήθηκε ο τράιαλερ Dracula  ο οποίος ήταν τρείς χρονιές στην ομάδα του Κυπέλλου Ευρώπης της Ιταλίας και νικητής του Κυπέλλου  το 1999. Ιδιοκτησία του εκτροφείου Della Torre Antica με πολλούς απογόνους ως και σήμερα όπως ο τράιαλερ Desianensis Linux. Αδέρφια του Dracula από την ίδια γέννα ήταν επίσης οι πρωταθλητές Zero , Becker και Asia.  Από τον Zero προέρχονται οι πρωταθλητές Met και Miro με τον πρώτο να έχει κάνει σπουδαία καριέρα στην χώρα μας και στο εξωτερικό και με τον δεύτερο επίσης το ίδιο  αλλά και ο Dendaberri Jai πρωταθλητής Ευρώπης μπεκάτσας και πατέρας του φετινού νικητή του Πανευρωπαϊκού των σέττερ μεγάλης έρευνας Leionandi Ciro.

Negus X Elsa:  Από το ζευγάρωμα αυτό προήλθε ο πρωταθλητής εργασίας Ιταλίας και διεθνής πρωταθλητής καθώς επίσης και πρωταθλητής αναπαραγωγός Tex della Pania ο οποίος αποτέλεσε κολώνα του γνωστού εκτροφείου Pianigianis με πάρα πολλές επιτυχίες.

Negus x Honda di val di Chiana : Ζευγάρωμα από το οποίο προήλθε ο νικητής του Ιταλικού ντέρμπυ 1995 Nord di Val di Chiana και μέλος δυο χρονιές σε Κύπελλο Ευρώπης και Πανευρωπαϊκό . Παιδιά του Nord ήταν οι πρωταθλητές αναπαραγωγοί  Brek και Brenk και Vera. Από τους δυο πρώτους προέρχονται πολλοί σύγχρονοι πρωταθλητές όπως Oscar di val di Chiana ένα σπουδαίο σέττερ που χάθηκε στην Ισπανία , Nosferatus di val di Chiana νικητής του Κυπέλλου Ευρώπης  2011 ενώ από την Vera προέρχεται ένα μεγάλο μέρος του εκτροφείου Martianisium με απογόνους όπως οι Martianisium Luter , Ramon και Jhonny από τους οποίους προέρχονται τα επίσης σπουδαία σέττερ Vega, Stalin di Val di Chiana , Sirio, Samneticus Cesar κ.α.

Negus X Felon: Ένα ζευγάρωμα που έδωσε τον μεγάλο τράιαλερ Taro dei Felini νικητή του Κυπέλλου Ευρώπης την χρονιά 1998 . Ο Taro  στην καριέρα του ανακηρύχθηκε πρωταθλητής εργασίας Ιταλίας  διεθνής πρωταθλητής εργασίας και τράιαλερ αλλά η μεγάλη του προσφορά κρίνεται στο αναπαραγωγικό κομμάτι μιας και παιδιά του ή εγγόνια του ανακηρύχθηκα πρωταθλητές εργασίας , τράιαλερ  και απόλυτοι πρωταθλητές αλλά και μερικοί εξ αυτών και αναπαραγωγοί όπως οι Attila , Kurt , Mansis Show, Berto , Damocle del Magnia , Pividoris Eros κ.α.

Negus x Scilla : Από αυτό το ζευγάρωμα προήλθε ο τράιαλερ Rodolfo di val di Chiana ο οποίος κέρδισε το Ιταλικό ντέρμπυ του 2000  και είχε μια πλούσια καριέρα στην μεγάλη έρευνα. Παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα στην εκτροφή  δυο παιδιά του ανακηρύχθηκαν πρωταθλητές εργασίας Ιταλίας.

Negus x Chira del Centro Marche : Ζευγάρωμα από το οποίο προήλθε ο πρωταθλητής Asso del Centro Marche νικητής του Πανευρωπαικού πρωταθλήματος σέττερ βουνού το 1998. Ένα εκπληκτικό σέττερ το οποίο γεννήθηκε το 1995 και έλαβε μέρος αμέσως την επόμενη χρονιά σε πολύ μικρή ηλικία στο πανευρωπαικό βουνού καθώς επίσης και τις επόμενες φθάνοντας στην κατάκτηση του σε ηλικία τριών χρόνων. Ο Asso χρησιμοποιήθηκε αρκετά στην εκτροφή και έδωσε αρκετά αξιόλογα αποτελέσματα. Για να μπορέσουμε να αναφέρουμε τα αξιόλογα παιδιά και εγγόνια του Negus σίγουρα θα χρειαζόταν πολλές σελίδες του περιοδικού για να χωρέσουν. Κράτησα για το τέλος το κυριότερο ζευγάρωμα που ακόμη και σήμερα δίνει εξαιρετικούς απογόνους αυτό δηλαδή μεταξύ του Negus με την Bruna μια κόρη του Francinis Aston  και από το οποίο γεννήθηκε ο μεγάλος πρωταθλητής Gufo di val di chiana νικητής για δυο συνεχόμενες χρονιές του Πανευρωπαικού σέττερ μεγάλης έρευνας τις χρονιές 1997 και 1998 . Ο ίδιος ο Gufo υπήρξε αναπαραγωγός ολκής και κατά πάσα πιθανότητα ίσως έφθανε τον πατέρα του αν δεν σκοτωνόταν στην Θεσσαλονίκη από διερχόμενο αυτοκίνητο το 2001

Υπήρξε πατέρας πολλών σπουδαίων σέττερ  με κυριότερο τον Nero ιδιοκτησίας του αείμνηστου R. Pedrazzetti κερδίζοντας το Κύπελλο Ευρώπης την χρονιά του 2000 και ο οποίος με την σειρά του είναι πατέρας μιας γενιάς   σέττερ που κυριαρχούν στο διεθνές κυνοφιλικό στερέωμα με απευθείας απογόνους όπως οι Marzales Dick , Ramses di val di Chiana, Yoga de Coriam και φυσικά τον Kapo που αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα σέττερ των τελευταίων δέκα χρόνων. Με μια πρώτη ματιά μπορούμε ξεκάθαρα να διακρίνουμε ότι παιδιά και εγγόνια του  μεγάλου γενάρχη Negus καθώς και οι απόγονοι αυτών είχαν και έχουν την ικανότητα να διακρίνονται για τις υψηλές τους επιδόσεις τόσο στα αγωνιστικά τερέν και κυρίως στην μετέπειτα αναπαραγωγική διαδικασία σαν επιβήτορες ή σαν μάνες σε σπουδαία εκτροφεία με κυριότερο εξ αυτών το εκτροφείο Di val di Chiana του Ademaro Scipioni που αποτελεί την ναυαρχίδα του αγγλικού σέττερ στην Ιταλία. Πρόκειται για μια γραμμή που μεταδίδει σε μεγάλο βαθμό ανάλογα βέβαια και με την χρησιμοποίησή της σταθερά χαρακτηριστικά με πολύ καλά αποτελέσματα  στο κυνήγι που είναι και ο απώτερος σκοπός των αγώνων.  Ο Negus λοιπόν το μαύρο διαμάντι όπως είπα στην αρχή με ανεκτίμητη αξία  έμεινε στην ιστορία σαν ένας από τους μεγαλύτερους επιβήτορες των τελευταίων τριάντα ετών. Και επειδή  αγαπητοί μου αναγνώστες όλα τα σπουδαία κοσμήματα έχουν και ψευδή αντίγραφα προσοχή όμως στις απομιμήσεις.

Νίκος Νικολάου

SETTER CRISMANI ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΩΝ

CRISMANI

«Το αίμα των πρωταθλητών»

Αναδημοσίευση από το περιοδικό Κυνηγεσία & Κυνοφιλία Ιούλιος 2013

του Νίκου Νικολάου

Είναι γεγονός ότι την πορεία και την εξέλιξη των αγγλικών φυλών έχουν  σηματοδοτήσει ορισμένοι άνθρωποι- εκτροφείς , οι οποίοι με το έργο τους έχουν προσφέρει τεράστια παρακαταθήκη  ιδίως γενεαλογικού υλικού,  που υπάρχει ακόμη στις μέρες μας σε αρκετά μεγάλο ποσοστό  όχι βέβαια γνήσιο εκατό τοις εκατό αλλά με κάποιες προσμίξεις. Στην φυλή των αγγλικών σέττερ ένας εκτροφέας ο οποίος προσέφερε πραγματικά γιγαντιαίο έργο αν και δεν έζησε πολύ για να προσφέρει περισσότερο ήταν ο θρυλικός Giacomo Crismani με τα σέττερ Crismani. O   G. Crismani   μαζί με τον Fausto Cavalli αποτέλεσαν τους δυο ακρογωνιαίους λίθους της Ιταλικής κυνοφιλίας τα   τελευταία εξήντα χρόνια.  Ο μεγάλος εκτροφέας ήταν κατά κάποιο τρόπο μαθητής του F.  Cavalli ο οποίος διατηρούσε  την διάσημη εκτροφή «Del Rovere»  . Μια γνωριμία και μια σχέση την οποία αξιοποίησε στο έπακρο.   Ας ξετυλίξουμε όμως  λίγο του κουβάρι της ιστορίας του μεγάλου αυτού εκτροφέα.

Ο Crismani ζούσε στην Τριέστη  και στο επάγγελμα  ήταν οδοντοτεχνίτης αλλά πάνω από όλα ένας μεγάλος και παθιασμένος κυνηγός. Σπουδαίες και αξιοσημείωτες όμως  ήταν και οι  αθλητικές τους επιδόσεις ως ποδοσφαιριστής. Τα σέττερ της εκτροφής του διακρίθηκαν κυρίως για την έντονη πρωιμότητά τους , το πάθος τους  αλλά και τα έντονα κυνηγετικά χαρακτηριστικά. Έλεγε χαρακτηριστικά και το έπραττε κιόλας , ότι  άτομα τα οποία δεν είναι πρώιμα κυνηγετικά δεν είναι κατάλληλα για την εκτροφή . Έτσι λοιπόν οτιδήποτε αντίθετο το απέρριπτε από την εκτροφή του.   Ο Crismani ξεκίνησε την εκτροφή του έχοντας μείνει κατενθουσιασμένος από τον γίγαντα της εποχής West down Turvy. Είχε δηλώσει χαρακτηριστικά εκείνη την εποχή ότι πρέπει πάση θυσία να παραμείνουμε σε αυτό το αίμα. Ξεκίνησε λοιπόν την εκτροφή του αποκτώντας δυο θηλυκές εγγονές του Turvy την Alectoris Cleo και την Alectoris Cali . Δεν μπόρεσε όμως να επιτύχει αυτό που είχε στο μυαλό του και  αποφάσισε να στραφεί αλλού. Απέκτησε από τον Cavalli την Liana del Rovere και την ζευγάρωσε με τον Fram del Rovere o οποίoς ήταν γιος του Turvy  .  Από αυτό το ζευγάρωμα πήρε άριστα άτομα όμως ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ήταν κοντά και φούντωνε κάτι που τον υποχρέωσε να σταματήσει τις εκτροφικές του δραστηριότητες. Ο ήλιος ανέτειλε ξανά στην  Ευρώπη η οποία  αναγεννήθηκε μετά τον πόλεμο και μαζί με αυτή και η εκτροφή του Crismani. Ακολουθώντας την συμβουλή του Cavalli o Crismani το 1948  απέκτησε από τον D. Boschetti την Ques delle  Morene αδερφή της περίφημης πρωταθλήτριας Quercia delle Morene.  Ζευγάρωσε την Quess με τον Lamon Till τον οποίο είχε στην κατοχή του ο F. Zacchini και γεννάει την Astra 5 η οποία με την σειρά της ήταν μάνα της μεγάλης πρωταθλήτριας και νικήτριας του Κυπέλλου Ευρώπης την χρονιά 1962 Crismani Cora  και η οποία ήταν από τα καλύτερα άτομα του εκτροφείου Crismani.  Στην συνέχεια ο Crismani δοκίμασε με πολύ εξυπνάδα και διορατικότητα θα λέγαμε να επαναλάβει την γέννα που έδωσε στον Cavalli την διάσημη Sonia del Rovere. Ζευγάρωσε λοιπόν με τον ίδιο αρσενικό την αδερφή της  Quercia την Quess δηλαδή  με τον  Tell 68^ο . Από αυτό το ζευγάρωμα στις 28 Ιουνίου του 1954 γεννήθηκαν εννέα κουτάβια   Bella, Beta, Bill, Black, Buck, Bess, Birba, Bissa και Bora τα οποία ήταν τα πρώτα σέττερ με την επωνυμία Crismani.

         SETTER CRISMANI ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΩΝ

Μια γέννα με ιδιαίτερη αξία εφόσον στην συνέχεια από αυτά τα άτομα μπόρεσε και συνέχισε να βγάζει άριστα σέττερ για πολλά χρόνια ακόμη. Θα αναφέρω ενδεικτικά μερικούς απογόνους για να καταλάβει ο αναγνώστης την επιτυχία αυτής της γέννας. Από τον Crismani Buck γεννήθηκε ένα μεγάλο μέρος των σέττερ Della Niva του P. Palmieri και τα οποία με την σειρά του έδωσαν το αίμα τους σε μερικές γέννες του εκτροφείου Di Cerea . Από την Crismani Bella γεννήθηκε ένα μεγάλο μέρος των σέττερ Raymond’s του V. Guerrini με κυριότερο εκπρόσωπο τον Raymond Prince που έλαβε μέρος στο κύπελλο Ευρώπης το 1966 και το 1967 και ο οποίος με την σειρά του ήταν παππούς του Edgard del Roveto νικητή του Πανευρωπαϊκού σέττερ μεγάλης  έρευνας το 1984. Crismani Bill πατέρας της θηλυκιάς Sirena di Bellosquardo του  G. Amannati  η οποία με την σειρά της έδωσε τον μεγάλο γενάρχη Crismani Olaf ο οποίος αποτελεί τον πατέρα και παππού  δυο εκ των  μεγαλυτέρων αναπαραγωγών   των τελευταίων δεκαετιών δηλαδή του Dun del Meschio και του Décor Lot. O Black είναι επίσης πατέρας της νικήτριας του Coppa Europa to 1962 Crismani Cora όπως περιγράφεται πιο πάνω  Ο άλλος αδερφός του Black δηλαδή ο Bill έδωσε με την σειρά του τον Brill 2^ο del Rovere ο οποίος είναι από την πλευρά του ο πατέρας του Crismani Olaf . Φανταστείτε λοιπόν την αξία αυτής της γέννας αλλά και γενικότερα όλης της γενεαλογικής γραμμής η οποία έδωσε πολλά ακόμη άτομα όπως ο Crismani Ifor , Dumbo , Harry , Hines , Brill , Sly κ.α.

Στην συνέχεια ο Crismani χρησιμοποίησε στην εκτροφή του τον Εγγλέζικης προελεύσεως Sharnberry Nick και πήρε άτομα όπως ο Crismani John αλλά και τον νικητή του κυπέλλου Ευρώπης το 1970 Crismani Dik ο οποίος με την σειρά του έπαιξε μεγάλο ρόλο σε διάφορα εκτροφεία της εποχής που στήριξαν την ύπαρξή τους στο αίμα του Crismani. Λίγο αργότερα ο Crismani αφού εντυπωσιάστηκε από τα αποτελέσματα με τον Sharnberry Nick με τις θηλυκές όμως που περιέκλειαν σε πολύ μεγάλο βαθμό αίμα Del Rovere  χρησιμοποίησε ένα άτομο που είχε δει να κερδίζει το ντέρμπυ στην Σκωτία τον  Cambusmore Roderick . Ο Roderick παρά το γεγονός ότι στο πεντιγκρί του είχε ένα – δυο προγόνους της περίφημης εκτροφής Windem σε μεγάλο βαθμό δεν ήταν αποτέλεσμα  μιας σταθεροποιημένης γενεαλογικής γραμμής. Έτσι τα αποτελέσματα για τον ίδιο όσο και για την εκτροφή του κυρίως ήταν απογοητευτικά. Έπειτα από αυτό αποφάσισε να επιστρέψει στις παλιές καλές γραμμές που ήξερε πως του έδιναν άτομα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Δυστυχώς όμως η σύντομη ζωή του δεν τον άφησε να συνεχίσει το σπουδαίο εκτροφικό του έργο. Το τελευταίο άτομο του εκτροφείου Crismani ήταν ο Crismani Atos ο οποίος γεννήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου του 1980 και προερχόταν από το ζευγάρωμα του Crismani Morgan με την Crismani Olga.

Ένας από τους λίγους που είχαν την πρόνοια να ζευγαρώσουν με τον Atos ήταν ο εκτροφέας G. Antonioli  ο οποίος ζευγάρωσε και πήρε τον Arno ιδιοκτησίας του  Alessandro Biguzzi και  ο οποίος στην συνέχεια τον χρησιμοποίησε στην εκτροφή με πολύ μεγάλη επιτυχία. Ο ίδιος ο Arno κέρδισε το 1994 το Πανευρωπαϊκό σέττερ μεγάλης έρευνας , στην συνέχεια ο γιος του ο  Lerry  το ίδιο πρωτάθλημα το 2002 και στην συνέχεια ο γιος του Lerry και εγγονός του Arno ο διάσημος Bigjim  ο οποίος διέθετε μια απαράμιλλη ποιότητα κέρδισε επίσης το Πανευρωπαικό πρωτάθλημα μεγάλης έρευνας αγγλικών σέττερ  το έτος 2006.

Μια  γενεαλογική γραμμή και μια συνέχεια  χαρακτηριστικών που έφτασε μέχρι τις μέρες μας σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι από το 1960 ως σήμερα το μεγαλύτερο ποσοστό των πρωταθλητών σκύλων φέρουν μέσα τους αίμα Crismani. O   Giacomo Crismani στάθηκε άτυχος στην ζωή του, διότι έφυγε πολύ νωρίς από αυτήν στα τέλη του 1984 . Μας άφησε όμως παρακαταθήκη το  γενετικό υλικό που δημιούργησε και το οποίο ακόμα και σήμερα κυλά στις φλέβες ορισμένων εκ των  σημαντικότερων ατόμων της φυλής.

Οφείλω να ομολογήσω όμως ότι δεν μπορώ να απαντήσω με ακρίβεια αν οι νεότεροι εκτροφείς είναι σε θέση να το διαχειριστούν με υπευθυνότητα διότι το παρελθόν μας έχει διδάξει ότι πολλές γενεαλογικές γραμμές έχουν χαθεί  ακριβώς για αυτό τον λόγο. Έχοντας λοιπόν κατά νου τα διδάγματα του παρελθόντος καλό είναι να μπορούμε να χρησιμοποιούμε άτομα εγνωσμένης αξίας και ποιότητας τόσο κυνηγετικά όσο και εργασιακά αλλά παράλληλα και γενεαλογικά διότι όπως πολύ σοφά λέγεται το σωστό αίμα δεν ψεύδεται ποτέ.

Nίκος  Νικολάου

ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΥΡΩΠΗΣ 2010 -COPPA EUROPA 2010

COPPA EUROPA 2010  ΣΕΡΒΙΑ 20-21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010 

Αναδημοσίευση από το περιοδικό Κυνηγεσία και Κυνοφιλία 2010

Οι αφίξεις των κυνόφιλων από όλες τις χώρες της Ευρώπης στο ξενοδοχείο Νάις, συνεχίστηκαν και το βράδυ της Παρασκευής. Βέβαια αυτό ήταν αναμενόμενο, αφού το Σαββατοκύριακο θα διεξαγόταν «ο αγώνας των αγώνων», όπως χαρακτηριστικά μου έλεγε ένας γνωστός Ιταλός φίλος, με τον οποίο παρακολούθησα το φθινόπωρο που μας πέρασε στις Ιταλικές Άλπεις, τον τελικό του τροπαίου “Saladini Pilastri”.Το κύπελλο Ευρώπης, ή η “μητέρα των μαχών” όπως αλλιώς αποκαλείται για τους σκύλους και τα έθνη που εκπροσωπούν, αποτελεί το όνειρο κάθε ιδιοκτήτη, κάθε κυναγωγού και φυσικά κάθε εκλέκτορα, που συνήθως παίρνει πάνω του το μερίδιο ευθύνης της επιτυχίας ή της αποτυχίας.

Το κύπελλο Ευρώπης αγγλικών φυλών, αν και στην ουσία είναι ένας και μόνο αγώνας, “κουβαλάει” πάνω του την αίγλη και την ιστορία της Ευρωπαϊκής κυνοφιλίας. Ένας θεσμός που φέτος συμπληρώνει 60 χρόνια ιστορίας. Πόιντερ και σέττερ, θεωρητικά τα καλύτερα της Ευρώπης, συναγωνίζονται σε έναν αγώνα ο οποίος και φέτος κρίθηκε με τον παλαιό τρόπο που κρινόταν το Κύπελλο, δηλαδή αν ένας σκύλος έκανε δυο λάθη δεν έβγαινε από τον αγώνα αλλά συνέχιζε μέχρι να τελειώσει το ζευγάρι. Κριτές αυτού του σημαντικού αγώνα ήταν οι Jean Nargaud από το Βέλγιο ως πρόεδρος, o δικός μας Σάκης Πονηρέας ως δεξιός κριτής και ο Domenico Antimonelli από την Ιταλία στα αριστερά.

Την εποχή που τα πάντα αλλάζουν, ίσως κάποια στιγμή δούμε και κεντρικό κριτή Έλληνα, αφού μέχρι και σήμερα ο κανονισμός του Κυπέλλου λέει, ότι ο κεντρικός κριτής πρέπει να είναι μόνο από τις τέσσερις χώρες που αρχικά διοργάνωσαν το Κύπελλο δηλαδή, Βέλγιο, Γαλλία, Ελβετία και Ιταλία. Η νικήτρια χώρα αναδεικνύεται από το σύνολο της βαθμολογίας και των δυο ημερών.

Δώδεκα ζευγάρια το Σάββατο και άλλα τόσα την Κυριακή, συνολικά δηλαδή 48 πόιντερ και σέττερ διαγωνίστηκαν από τις 15 παρακάτω χώρες:

Γερμανία, Ελβετία, Ελλάδα, Βέλγιο, Γιβλαρτάρ, Αυστρία, Πριγκιπάτο του Μονακό, Λιθουανία, Ισπανία, Γαλλία, Βουλγαρία, Ιταλία, Κύπρος, Σερβία και Δανία.

Διοργανώτρια χώρα ήταν η Σερβία η οποία εκλήθη για πρώτη φορά να φέρει εις πέρας έναν τέτοιο αγώνα, κάτι που τελικά κατάφερε και μάλιστα εξαιρετικά υπό την συνεχή επιτήρηση του D. Sormaz. Η τέλεια κατάσταση της πεδινής πέρδικας αλλά και η ικανοποίηση όλων για την διοργάνωση, ήταν τόσο εμφανής, ώστε όλοι συμφωνούσαν στην άποψη ότι τα τερέν της Σερβίας αποτελούν το μέλλον της Ευρωπαϊκής κυνοφιλίας.

Για του λόγου το αληθές ακόμη και ο πρόεδρος των κριτών Jean Nargaud από το Βέλγιο, δίπλα στον οποίο παρακολούθησα τον αγώνα και τις δυο ημέρες, μου έλεγε ότι η χώρα του η οποία καλείται να διοργανώσει το Κύπελλο για το 2011 θα το κάνει στην Σερβία. Ας περάσουμε όμως στα της διοργάνωσης για να δούμε πως εξελίχθηκε ο αγώνας.

Σάββατο 20 Μαρτίου – Η πρώτη ημέρα του Κυπέλλου

 

Κάποια στιγμή το πρωινό του Σαββάτου και λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας, κοίταζα στο βάθος του δρόμου το κομβόι των αυτοκινήτων (διαγωνιζομένων και θεατών) και μετρώντας περί τα εκατό, χαμογέλασα μόνος μου σκεπτόμενος το πάθος και την «τρέλα» που κουβαλάνε όλοι όσοι ασχολούνται ενεργά με την κυνοφιλία. Πράγματι το πάθος για τον κυνηγετικό σκύλο είναι αστείρευτο από όσους τον αγαπούν αληθινά και φυσικά κάθε δραστηριότητα που συνδέεται με αυτόν.

Ο αγώνας ξεκίνησε με τον πρόεδρο των κριτών να εξηγεί στους διαγωνιζόμενους του πρώτου ζευγαριού τους κανονισμούς με τους οποίους διεξάγεται ο αγώνας. Πρώτο ζευγάρι ο Adagio of Glen Sheallag μαζί με τον Amstrong. O Adagio που τις προηγούμενες ημέρες με είχε καταπλήξει με τον κυνηγετικό τρόπο που εκτελούσε τις διαδρομές του έκανε μια αξιόλογη διαδρομή αλλά δεν συνάντησε. Στο τρίτο ζευγάρι ο Miro του E. Pezzotta πήρε πόντο για την ομάδα της Ιταλίας, ενώ ο Morgan Sandrisana, ο οποίος είχε πάρει λίγο νωρίτερα και αυτός πόντο τέθηκε εκτός αγώνα, διότι σηκώθηκε ένα ζευγάρι πέρδικες από το μέρος που είχε ψάξει πιο πριν.

Στο επόμενο ζευγάρι με την πρώτη Ελληνική συμμετοχή είχαμε και πόντο για τον Quark του P.Eschini, ενώ αμέσως μετά ο Artu di Aldo da Sarno επίσης του Eschini και της Εθνικής μας δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί ένα ζευγάρι πέρδικες και έτσι έχασε την ευκαιρία να μπει και αυτός στην βαθμολογία και να δώσει ένα αβαντάζ στην χώρα μας. Στο ίδιο ζευγάρι ο OK della Vecchia Irlanda της ομάδας του Γιβραλτάρ με κυναγωγό τον G.Baldoni, σημείωσε έναν εξαιρετικό πόντο που συνοδευόταν με θαυμάσιο πλησίασμα και μπλοκάρισμα των περδίκων.

Στην συνέχεια είδαμε την περυσινή νικήτρια, την Buleria du mas du Zouave, η οποία έκανε πολύ καλή διαδρομή και είχε υπόλοιπο χρόνου, ενώ αργότερα αξιόλογη διαδρομή έκανε και το επίσης πολύ δυναμικό πόιντερ Asti de Akellare με κυναγωγό τον βετεράνο Luigi Taccon.

Μετά από δυο ζευγάρια πόντο σημείωσε και ο Gibeltarik Emerson του G. Baldoni της ομάδας του Γιβραλτάρ, όπου σε αυτό το σημείο πήρε κεφάλι στην κατάταξη, ενώ στο ίδιο ζεύγος ο Paiper του Lombardi, της Ιταλικής ομάδας κάνοντας εξαιρετική κούρσα κατάφερε να κερδίσει την επανάκληση.

Στο τέλος κάνοντας τα υπόλοιπα χρόνου που είχαν απομείνει, είχαμε στην βαθμολογία και την Buleria της Γαλλικής ομάδας, ενώ ο Paiper στην επανάκληση μετά από δυο λυσίματα και κυριολεκτικά,ενώ σχεδόν είχε βραδιάσει, κατάφερε και σημείωσε πόντο που έφερε τις δυο ομάδες, δηλαδή του Γιβραλτάρ και της Ιταλίας σε ισόπαλο αποτέλεσμα.

Γνωρίζοντας τις βαθμολογίες που είχαν δοθεί στους σκύλους που σημείωσαν πόντο και παρά το ασφυκτικό πρέσινγκ γνωστών και φίλων Ελλήνων και Ιταλών, τήρησα τον κανονισμό αλλά συγχρόνως και το νόμο της σιωπής που θέλει την πρώτη ημέρα του Κυπέλλου να μην ανακοινώνεται καμία βαθμολογία έχοντας φυσικά ήδη καταλάβει ότι ο αυριανός αγώνας θα ήταν ένα μεγάλο ντέρμπυ.

Στο μυαλό μου βέβαια παρέμενε ζωντανή πάντα η ελπίδα για διάκριση της Εθνικής μας, αφού την δεύτερη ημέρα θα διαγωνίζονταν δυο από τα πιο ισχυρά “χαρτιά” της χώρας μας. Το βράδυ με βρήκε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου παρέα με τον αγαπητό φίλο διεθνή κριτή Giuseppe Coti Zelati να συζητάμε για τα σκυλιά του βουνού και φυσικά για όλα τα διεθνή τουρνουά που έλαβαν χώρα τις προηγούμενες ημέρες στην Σερβία.

Κυριακή 21 Μαρτίου – Η δεύτερη ημέρα.   

Το πρωινό της Κυριακής οι καιρικές συνθήκες ήταν αρκετά καλές (επικρατούσε λίγο ζέστη για την εποχή) και με την διάθεση ανανεωμένη ξεκινήσαμε για το τερέν. Τα ζευγάρια άρχισαν κανονικά και μέχρι που φθάσαμε στο τέταρτο ζευγάρι είχαμε ήδη δυο σκυλιά με υπόλοιπο χρόνου, τον Notala della Vecchia Irlanda του G.Baldoni για το Γιβραλτάρ και την Nabb Coka της ομάδας της Γαλλίας.

Στο τέταρτο ζευγάρι είχαμε επίσης τον τραυματισμό του Dum di Loro Piceno, ο οποίος περνώντας από ένα οργωμένο χωράφι περιφραγμένο εσωτερικά με πολλά χαμηλά σύρματα χτύπησε άσχημα, με αποτέλεσμα να τεθεί εκτός αγώνα. Στο επόμενο ζευγάρι είχαμε έναν εκπληκτικό γύρο από τον Hectore del Zagnis, ο οποίος εκτέλεσε μια άψογη διαδρομή χωρίς λάθη παίρνοντας παράλληλα και τρεις πόντους με πανέμορφο στυλ σέττερ.

Στα επόμενα τρία ζευγάρια δεν είχαμε σκύλο που να σημειώνει πόντο και μεταξύ αυτών και τον δικό μας Nadir di Ioannina που έτρεξε ζευγάρι με τον Humor della Vecchia Irlanda της ομάδας του Γιβραλτάρ. Στο διάστημα που προηγήθηκε είχαμε και μια ατυχία με τον Jupiter της Εθνικής μας να εκτελεί μια διαδρομή πραγματικά μεγάλης έρευνας με φοβερό ρυθμό και ένταση σε όλη την διάρκειά της.

Σε ένα δεξί λασέ ο σκύλος άργησε να γυρίσει, ο Στέλιος έτρεξε προς τα εκεί και ο Σ. Πονηρέας δεν μπόρεσε να δει τον σκύλο να φερμάρει μέσα στις καλαμιές στην άκρη του ποταμού, παρά το γεγονός ότι μια μονή πέρδικα έφυγε μέσα από εκείνη την μικρή “ζούγκλα”. Ήταν μια άτυχη στιγμή για την χώρα μας και για τον Στέλιο Αποστολάκο, αφού ο σκύλος κάνοντας πραγματικά μεγάλη έρευνα, είχε φερμάρει σε δύσκολο και οριακό σημείο κερδίζοντας όμως την επανάκληση για το τέλος.

Η συνέχεια δόθηκε με έναν πόντο για την Gilda del Sargiadae του S. Girandola, ο οποίος σήμανε συγχρόνως χαρές και πανηγύρια για την Ιταλική ομάδα. Ο εκλέκτορας δε της Ιταλικής ομάδας Sandro Pacioni, έτρεξε μέσα στο τερέν για να αγκαλιάσει τον κυναγωγό της Gilda. Η χαρά αλλά και η αγωνία του σε όλη την διάρκεια του διημέρου ήταν συνέχεια εμφανής.

Λίγα λεπτά αργότερα ο Flock della Vertematese επίσης της Ιταλικής ομάδας είχε και αυτός υπόλοιπο για το τέλος, ενώ στο επόμενο ζευγάρι ο Radentis Milano της ομάδας της Λιθουανίας παίρνοντας δυο όμορφους πόντους μπήκε και αυτός στην βαθμολογία. Το τελευταίο ζευγάρι του αγώνα δεν είχε πόντο και έτσι το ενδιαφέρον όλων μεταφέρθηκε στα σκυλιά που είχαν υπόλοιπο χρόνου. Πρώτο ζευγάρι ο Notala με τον Flock. O Baldoni λύνει τον Notala δεξιά και ο Pezzotta τον Flock αριστερά. Ο Notala φεύγει και λίγα μέτρα πιο πέρα καρφώνεται σε φέρμα. Ο Baldoni αδυνατεί να πιστέψει ότι με τόση φασαρία και τόσο κόσμο σε κοντινή απόσταση ο σκύλος έχει πουλιά μπροστά του. Ο σκύλος αρχίζει και ποντάρει και ο κυναγωγός του τον συνεχίζει για δέκα μέτρα μπροστά. Οι πέρδικες σηκώνονται, πυροβολισμός, ακινησία, πόντος. Γυρίζω αυθόρμητα πίσω μου και βλέπω τους Ιταλούς να έχουν παγώσει.

Ισοπαλία με τρία σκυλιά για το Γιβραλτάρ και άλλα τόσα για την Ιταλία. Οι κυναγωγοί ξαναλύνουν. Αυτή την φορά ο Flock φεύγει δεξιά και κάνει μια φοβερή κούρσα και στο γύρισμα του λασέ μέσα σε ένα οργωμένο κάνει μια τρομερή ποιντερίσια φέρμα που μας αφήνει άφωνους. Ο Pezzotta τρέχει και ταυτόχρονα κοιτάει να δει που βρίσκεται ο άλλος σκύλος, χωρίς να αντιληφθεί τα πουλιά που σηκώθηκαν. Οι Ιταλοί από το βάθος πίσω του φωνάζουν δυνατά να πυροβολήσει. Ο κυναγωγός αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί πυροβολεί, ο σκύλος μένει στην ακινησία και οι Ιταλοί ξεσπούν σε πανηγυρισμούς. Με τέσσερα σκυλιά στην βαθμολογία είναι σίγουρα οι νικητές του Κυπέλλου. Ο γύρος τελειώνει και στο τελευταίο ζευγάρι είναι η σειρά του Jupiter.

Ο σκύλος επαναλαμβάνει την μεγάλη διαδρομή που έκανε και στην κανονική διάρκεια και σε ένα δεξί λασέ κοντά στα σπίτια του χωριού μένει άγαλμα. Ο Στέλιος τρέχει οι πέρδικες σηκώνονται, πυροβολεί, ακινησία και πόντος για την Ελληνική ομάδα. Ο Jean Nargaud σφυρίζει για τελευταία φορά σημαίνοντας την λήξη του Κυπέλλου Ευρώπης. Ανεβαίνω στο ίδιο αυτοκίνητο με τους κριτές και τους ευχαριστώ για την συνεργασία, αλλά και την καλοσύνη τους να με δεχθούν και τις δυο ημέρες μέσα στο τερέν. Σταματάμε στην άκρη ενός μεγάλου χωραφιού κοντά στην άσφαλτο όπου οι κριτές μένουν μόνοι τους για την τελική κατάταξη των σκύλων και της βαθμολογίας. Πιο πίσω παρακολουθώ τις εκφράσεις στα πρόσωπα των κυναγωγών και των αποστολών. Ο εκλέκτορας της Ιταλικής ομάδας δεν μπορεί ακόμα να σταματήσει τα κλάματα και οι Ιταλοί κυνόφιλοι τους πανηγυρισμούς.

Η Ιταλία ως τροφοδότρια ολόκληρης της Ευρώπης μετά από επτά χρόνια κερδίζει τον τίτλο της Πρωταθλήτριας χώρας. Οι κριτές βγαίνουν από το αυτοκίνητο για την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Η αγωνία στο αποκορύφωμά της. Νικητής του Κυπέλλου Ευρώπης 2010 ο Hectore del Zagnis της Ελβετικής ομάδας με κυναγωγό τον R. Simeons. Χαρές, πανηγύρια και συγκίνηση σε όλο τους το μεγαλείο, για την Ελβετική ομάδα και το σέττερ της, που γράφεται με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Κυπέλλου Ευρώπης.

Η Ελληνική ομάδα πίσω από την Ιταλία και το Γιβραλτάρ κατέκτησε την τρίτη θέση και αν είχε ακόμα λίγο περισσότερο τύχη ίσως να πήγαινε ακόμη καλύτερα. Η Τρίτη θέση βέβαια ανάμεσα σε δεκαπέντε χώρες δίχως άλλο είναι μια πολύ σπουδαία υπόθεση.

Το δειλινό στο Νις έχει πάρει την θέση της ημέρας που φεύγει σιγά – σιγά, καθώς όλοι επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο γεμάτοι εικόνες και εντυπώσεις από τον σπουδαίο αυτό αγώνα. Το βράδυ στο ξενοδοχείο, στο επίσημο δείπνο που παρέθεσε η FCI και το πόιντερ – σέττερ κλάμπ της Σερβίας, τα φλας των φωτογραφικών μηχανών πήραν φωτιά καθώς τα πρόσωπα των νικητών έλαμπαν από χαρά. Η σκέψη μου εντελώς  αυθόρμητα τώρα που τελειώνω αυτό το άρθρο, οδηγείται πίσω στα τερέν, εκεί όπου δίνεται η «μητέρα των μαχών», εκεί όπου γράφεται η πραγματική ιστορία της κυνοφιλίας. Εκεί λοιπόν στα ιστορικά αυτά τουρνουά, όπου η Κυνηγεσία & Κυνοφιλία δηλώνει πάντα παρούσα. Και η ιστορία συνεχίζεται…….

Νίκος Νικολάου

ΟΙ ΓΡΑΜΜΕΣ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΓΛΙΚΟΥ ΣΕΤΤΕΡ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ – Β ΜΕΡΟΣ

Οι γραμμές αίματος του αγγλικού σέττερ στην Ιταλία Β’ μέρος

Έχουμε φθάσει στην δεκαετία του ’70 λοιπόν συνεχίζοντας την έρευνα μας για την εξέλιξη του αγγλικού σέττερ στην Ιταλία. Έχει αποδειχθεί πολλές φορές ότι όπως σε πολλούς τομείς έτσι και στην κυνοφιλία τα άτομα που αναλαμβάνουν να βγάλουν από το τέλμα μια φυλή είναι σπάνια. Δυο τέτοια σπάνια άτομα δυο εξαιρετικά σέττερ δυο μεγάλοι γενάρχες ο Dun del Meschio και ο Décor Lot ήταν τα  σέττερ που έδωσαν μεγάλη ώθηση και αναζωογόνηση στην φυλή.

DUN DEL MESCHIO

Ο Ντεμ του Franco Francini πρωταθλητής αναπαραγωγός και νικητής του Κυπέλλου Ευρώπης το 1986  , o Dero πρωταθλητής αναπαραγωγός   , η Bona del Palissandro του καθηγητή G. Piz την οποία ο μεγάλος γνώστης του σέττερ O. Nobile  έχει αναφέρει ως το καλύτερο σέττερ που έχει δει , η Ariet di Castel San Giorgio μάνα του Radentis Gian , o Morgan della Bruna και πολλά άλλα είναι παιδιά του Dun del Meschio. Αδιαμφισβήτητα ήταν ένας από τους μεγαλύτερους γενάρχες της φυλής των τελευταίων σαράντα χρόνων , ένα σέττερ δηλαδή που μετέδιδε με μεγάλη ευκολία  κάτι φυσικά  που βλέπουμε να λείπει τις  τελευταίες δυο δεκαετίες. Ο έτερος μεγάλος γενάρχης ήταν ο  Décor Lot o οποίος ήταν γιος της Bona del Meschio δηλαδή κόρης του Dun.

DECOR LOT

O Décor Lot μπορούμε να πούμε ότι συνέχισε με τον ίδιο ρυθμό το αναπαραγωγικό  έργο του παππού του. Εκτροφέας του ήταν ο Oliviano Nobile που σήμερα είναι πρόεδρος του σέττερ κλάμπ Ιταλίας και συνάμα ένας από τους τελευταίους μεγάλους γνώστες της φυλής. Παιδιά του Décor Lot υπήρξαν πολλά και σπουδαία σέττερ που και τα ίδια αλλά και οι κοντινοί απόγονοί τους άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην φυλή. Οχτώ παιδιά του απόγονοι πρώτης γραμμής ανακηρύχθηκαν πρωταθλητές αναπαραγωγοί. Ονόματα κολοσσοί στην ιστορία του σέττερ.  Radentis Gian ένα από τα λίγα αληθινά σέττερ από όποια πλευρά και να το εξετάσει κανείς και αδιαμφισβήτητος τράιαλερ μιας και στην καριέρα του κέρδισε και  το Κύπελλο Ευρώπης. Akim και αυτός ένας από τους γιους του Lot και νικητής του Πανευρωπαικού σέττερ το 1989 καθώς επίσης και πατέρας του Olaf του L. Zagni όπου πάνω του στηρίχθηκε όλη η μετέπειτα εκτροφή Del Zagnis. Bingo , Borg Buh και τα τρία αυτά σέττερ πρωταθλητές αναπαραγωγοί .  Και ο κατάλογος μεγαλώνει ακόμη περισσότερο. Zico di Crocedomini , Cam del Binario  νικητής του πανευρωπαϊκού το 1991 και φυσικά  ο Roval Mozart ένα από τα καλύτερα σέττερ που έχουν περάσει σαν σύνολο. Η εποχή εκείνη η δεκαετία εκείνη δηλαδή του 70 αλλά και η επόμενη του 80  ίσως ήταν από τις καλύτερες που πέρασε η φυλή όχι μόνο γιατί γνώρισε μεγάλες δόξες,  όχι μόνο γιατί το σέττερ κέρδιζε συνεχώς φίλους αλλά κυρίως γιατί γεννιούνταν εξαιρετικά άτομα με παρά πολύ καλό ρυθμό. Εκτός λοιπόν από τους δυο μεγάλους γενάρχες που προαναφέρθηκαν εξίσου σημαντικό ρόλο έπαιξε η γραμμή αίματος του A. Rovini με τα σέττερ Del Dianella.

RALF DEL DIANELLA

Το ζευγάρωμα που έκανε διάσημο τον Rovini  ήταν αυτό μεταξύ του Lem del Resegonone (γιος του Gimme del Dianella) με την Mera del Orsone από το οποίο γεννήθηκαν τα αδέρφια Rusty , Rock, Ralf , Rudy del Dianella . Όλα τους με εκπληκτικά χαρακτηριστικά κυνηγετικά και μορφολογικά γιατί  αληθώς υπήρχε ένα θέμα με το μέγεθος του σέττερ εκείνη την εποχή. Τα σέττερ Del Dianella είχαν άριστες  και δυνατές κατασκευές που εξασφάλιζαν πολύωρες αποδόσεις στο κυνήγι. Από την γέννα που ανέφερα παραπάνω η Rudy del Dianella ήταν αυτή που χάρισε στον αείμνηστο F. Francini μια ολόκληρη γενιά σέττερ με τα οποία καταξιώθηκε ως ένας από τους  πιο επιτυχημένους  εκτροφείς της φυλής. Και φυσικά για να μην είμαστε  άδικοι θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε για ακόμη μια φορά τον Lem del Dianella ο οποίος υπήρξε πατέρας του Negus (αφιέρωμα υπήρξε πρόσφατα) ο οποίος κέρδισε δυο φορές το Πανευρωπαικό των σέττερ αλλά και τα παιδιά του επίσης για μια πενταετία κέρδιζαν τα πάντα.

NEGUS

Πώς να ξεχάσει κανείς ή πώς να μην αισθάνεται δέος για τον μεγάλο αυτό γενάρχη όταν ένας γιος του (Gufo di val di chiana) κερδίζει για δυο χρονιές το Πανευρωπαικό των σέττερ στην μεγάλη έρευνα ενώ επίσης τρία διαφορετικά παιδιά του (Taro dei Felini , Dracula , Nero ) για τρείς συνεχόμενες χρονιές (98-99-2000) κερδίζουν το Κύπελλο Ευρώπης. Πραγματικά είναι ασύλληπτο να φανταστεί κανείς την αξία του. Μετά τον θάνατο του Francini η γραμμή αίματος τείνει να εξαλειφθεί τελείως από τα ιταλικά σέττερ ενώ μετά την παύση της εκτροφικής  δραστηριότητας  από τον Rovini και τον τελευταίο ικανό τράιαλερ Frenk del Dianella το ίδιο οδεύει να συμβεί και με την γραμμή Del Dianella. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια παράλληλα με την αυξητική τάση των αγώνων γεννήθηκαν σπουδαία σέττερ που προέρχονται από διαφορετικές γραμμές αίματος και αυτό είναι ένα από τα σημεία που ακόμη διατηρεί ζωντανή και ικανή την φυλή σε μεγάλο βαθμό. Παρά το γεγονός λοιπόν  ότι τα τελευταία χρόνια γεννήθηκαν και διέπρεψαν  εκπληκτικοί τράιαλερ όπως οι Radentis Nomar , Vane del Palissandro, Palaziensis Rambo , Paiper , Orio Kapo Bigjim  κ.α δεν δείχνουν να πλησιάζουν στο ίδιο επίπεδο τις αναπαραγωγικές ικανότητες των σκύλων που αναφέρθηκαν παραπάνω. Το γεγονός ότι πλέον έχουν δημιουργηθεί αρκετές διαφορετικές γραμμές αίματος σίγουρα προσδίδει έναν πλουραλισμό στην φυλή και μια εναλλαγή που κατά τα φαινόμενα δεν θα την επηρεάσει σε βάθος χρόνων στα βασικά της χαρακτηριστικά ή τουλάχιστον δεν θα την επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό. Αυτά φυσικά όσο υπάρχουν εκτροφείς που θα δουλεύουν με πρόγραμμα ώστε να μην χαθούν τα κύρια κυνηγετικά χαρακτηριστικά που είναι και  ο απώτερος σκοπός. Επειδή όμως η αξία ενός μεγάλου γενάρχη συνήθως αναγνωρίζεται μετά τον θάνατο του καλό είναι να ζευγαρώνουμε με προσοχή και κυρίως με άτομα που προέρχονται από σταθεροποιημένες γραμμές αίματος και οι οποίες θα μπορέσουν να μας εξασφαλίσουν την συνέχει των επιθυμητών χαρακτηριστικών.

Νίκος Νικολάου

ΚΥΝΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ FRANCO FRANCINI

Franco Francini : Το Τελευταίο Αντίο

 

Του Νίκου Νικολάου

Το παρόν άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από το περιοδικό

Κυνηγεσία & Κυνοφιλία

τεύχος 526 Ιανουάριος 2006

 

Η ευρωπαϊκή και η παγκόσμια κυνοφιλία αποτείνουν φόρο τιμής, ένα ύστατο χαίρε στον μεγάλο εκτροφέα και κυναγωγό του αγγλικού σέττερ, την φυλή που δόξασε αλλά συγχρόνως δοξάστηκε και ο ίδιος από αυτή. Ο Franco Francini έφυγε από τη ζωή στις 14 Νοεμβρίου 2005, έπειτα από πολυετή μάχη με τη ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε και αφού είχε μειώσει στο ελάχιστο τις εκτροφικές του δραστηριότητες από το 1995.Το όνομά του είναι άμεσα συνδεδεμένο με το αγγλικό σέττερ, το δε έργο του τεράστιο για να χωρέσει στις σελίδες  ενός περιοδικού. Με γνώμονα αυτό το μέγεθος θα προσπαθήσω να το περιγράψω χωρισμένο σε δυο ενότητες αυτή του εκτροφέα και αυτή του κυναγωγού.

 

Ο Francini υπήρξε παθιασμένος κυνηγός από τα παιδικά του χρόνια, και έπειτα από εμπειρίες που είχε με άτομα από άλλες φυλές κατέληξε οριστικά στο αγγλικό σέττερ. Εκτιμούσε όμως βαθύτατα και τα πόιντερ, ιδιαίτερα αυτά που παρακολουθούσε στα τερέν των αγώνων.

Το εκτροφικό του έργο άρχισε το 1965 με μια θηλυκιά, την Lea di Montalbano, την οποία ζευγάρωσε με τον Vava del Tidone, νικητή του κυπέλλου Ευρώπης το έτος 1963. Από τη γέννα αυτή κράτησε δυο θηλυκές, την  Medina και την Sail. Εργάστηκε πιο πολύ με την Sail για την οποία  χρησιμοποίησε δυο επιβήτορες, τον  Artu di Valmarecchia παίρνοντας την Francinis Peggy και το εκπληκτικό σέττερ της εποχής, Bobet di San Faustino, παίρνοντας άριστα άτομα, όπως Francinis Melody, Loni, Volo, Ilio.

O Francini χρησιμοποίησε αρκετούς επιβήτορες για τις θηλυκές του, άτομα άριστα, που διακρίνονταν κυρίως για το στυλ και το πάθος τους όπως τον Heric del Vo, εγγονό του διάσημου Arno 2 di Val d Idice, τον Dik della Marciola, τον Tim di Cerea, τον Zar degli Oddo, τον Ralf del Dianella, τον Rok di Val Leira, τον Decor Lot, μα περισσότερο από όλους τον Dem, νικητή του κυπέλλου Ευρώπης το έτος 1986, ο οποίος ήταν γιος του Dun del Meschio και εγγονός του Crismani Olaf, ιδιοκτησίας ενός πόιντερμαν, του Francesco di Stadio, που εξέτρεφε πόιντερ με την επωνυμία  »Di San Pellegrino».

Ο Dem του έδωσε πολλούς πρωταθλητές και μεταξύ αυτών τον μεγάλο τράιαλερ και αναπαραγωγό Francinis Luca, ένα σέττερ εξαιρετικό στυλίστα, που έμεινε στην ιστορία της φυλής για δυο λόγους.Πρώτον γιατί ήταν το πρώτο σέττερ στην ιστορία της φυλής που κέρδισε συγχρόνως, το Κύπελλο Ευρώπης και μαζί το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα σέττερ μεγάλης έρευνας,και δεύτερον γιατί είναι ο πατέρας του  Francinis Jeff ,το σέττερ επονομαζόμενο και ως »αριστούργημα»του εκτροφείου Francini.Η μεγάλη βάση όμως της εκτροφής του υπήρξαν πάντα οι θηλυκές.

Χρησιμοποίησε και  άτομα από άλλα εκτροφεία ‘όπως η  Fiama del Ramaceto του εκτροφέα  Paolo Arata, η Quara και  Quercia dei Boiardi δυο αδελφές του εκτροφέα  Giorgio Morsiani και την Nymphe de causse et Bryere.Η θηλυκιά όμως που αποτέλεσε πολύτιμη γενεαλογική βάση ήταν η  Rudy del Dianella την οποία απέκτησε από τον φίλο του Alfiero Rovini, εκτροφέα των σέττερ »Del Dianella» από το εξαιρετικό ζευγάρωμα του Lem del Resegone με την Mera del Orsone. Η αξία της Rudy ήταν τέτοια ώστε από τότε μέχρι σήμερα, το αίμα της να κυλά στους εξής απογόνους.  Francinis Aston-Cianuro-Veleno-Rocky- Birba-Londra-Lisa-Kelbi-Regina-Onda-Ares-Jody-Marea-Rep-Divo-Sally-Diana- Jeff- Full- Silver- Goga- Dick- Caio- Cina- Kubik- Cora- Rambo, από τους οποίους οι περισσότεροι είναι πρωταθλητές εργασίας και μερικοί εξ αυτών διεθνείς πρωταθλητές εργασίας και πρωταθλητές αναπαραγωγοί.

Το εκτροφείο του κέρδισε επτά φορές το τρόπαιο εκτροφής του ENCI. Σε αριθμούς στο εκτροφείο του ανακηρύχθηκαν 35 πρωταθλητές εργασίας Ιταλίας, 22 διεθνείς πρωταθλητές εργασίας, 4 πρωταθλητές τράιαλερς και το κυριότερο 14 πρωταθλητές αναπαραγωγοί. Η ώθηση που έδωσε στην φυλή ήταν πραγματικά μεγάλη. Πολλά νεότερα εκτροφεία στηρίχθηκαν στην γραμμή Francini, ιδιαιτέρως δε και σε μεγάλο βαθμό το διάσημο εκτροφείο Pianigianis του Stefano Pianigiani, ο οποίος είχε αποκτήσει τον  Francinis Brick, πατέρα του Pianigianis Saimon και του φανταστικού σέττερ Pianigianis Arno.

Στην δεύτερη ενότητα ως κυναγωγός ο Francini είχε τις πρώτες του επιτυχίες με την δεκαετία του ‘70 κερδίζοντας το πρώτο του CAC με την  Sail. Έπειτα με τη Francinis Melody, παίρνοντας την δεύτερη θέση στο κύπελλο Ευρώπης το 1977. Η πορεία του ήταν συνεχώς ανοδική και ως το τέλος της καριέρας του έφτασε στο ύψιστο σημείο της αγωνιστικής κυνοφιλίας, κερδίζοντας δύο φορές το κύπελλο Ευρώπης με τούς Dem το 1986 και  Francinis Luca το 1994 καθώς επίσης και το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα σέττερ μεγ. έρευνας με τον Francinis Aston το έτος 1990.

Αν κοιτάξει κανείς πίσω του και  αναλογιστεί το μέγεθος του εκτροφέα, το κενό που αφήνει φεύγοντας, πραγματικά φαντάζει τεράστιο. Παρόλα αυτά τα σέττερ που φέρουν το όνομά του, καθώς και οι απόγονοι των πρωταθλητών που εξέθρεψε, πρωταγωνιστούν έως και σήμερα στα κυνηγοτόπια και στα τερέν των αγώνων. Τεράστια είναι όμως και η παρακαταθήκη που άφησε φεύγοντας, η οποία μεταφράζεται σε πολύτιμο γονιδιακό υλικό, το οποίο έχουν υποχρέωση να διαφυλάξουν γερά οι φίλοι του αγγλικού σέττερ.

Οι απανταχού κυνόφιλοι αισθάνονται την υποχρέωση να απευθύνουν ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Franco Francini και μαζί ένα μεγάλο αντίο. Ciao Franco… Ciao cavaliere…..

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!!!

Το εκτροφείο αγγλικών σέττερ Ramensis σας εύχεται 

καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος με υγεία και χαρά!!!

 

ΑΓΓΛΙΚΟ ΣΕΤΤΕΡ – ΟΙ ΓΡΑΜΜΕΣ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ Α ΜΕΡΟΣ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΚΥΝΗΓΕΣΙΑ & ΚΥΝΟΦΙΛΙΑ  ΤΕΥΧΟΣ 628 ΙΟΥΛΙΟΣ 2014

 

 

Sonia del Rovere

 

Το αγγλικό σέττερ η υπέροχη αυτή φυλή που γεννήθηκε και γαλουχήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχει πάψει να έχει την λάμψη που είχε παλαιά. Τα σέττερ του Edward Laverack που έγιναν παγκοσμίως γνωστά την εποχή εκείνη για την αποτελεσματικότητά τους στο κυνήγι, αλλά και μετέπειτα στους αγώνες και που έδωσαν το γενετικό υλικό τους σε ολόκληρη την υφήλιο, δεν υπάρχουν πια και μαζί με αυτά χάθηκε και η αίγλη που γνώριζε αυτή η φυλή στην πατρίδα που γεννήθηκε. 

 

Του Νίκου Νικολάου

 

Οι Γενοβέζοι ναυτικοί ήταν αυτοί που έκαναν τις πρώτες εισαγωγές αγγλικών σέττερ από την Αγγλία στην Ιταλία. Μετέπειτα κάποιοι παθιασμένοι εκτροφείς, οδήγησαν πολύ γρήγορα το αγγλικό σέττερ στην φυλή, που ακόμη και σήμερα γνωρίζει την μεγαλύτερη δημοτικότητα μεταξύ των κυνηγετικών φυλών. Η γειτονική Ιταλία λοιπόν, δικαίως αποκαλείται ως η δεύτερη πατρίδα του αγγλικού σέττερ. Σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε, σε δυο μέρη, την διαδρομή που έχει κάνει μέχρι σήμερα η φυλή στην Ιταλία. Στο πρώτο μέρος θα δούμε τις γραμμές αίματος μέχρι την δεκαετία του ‘70, το οποίο χωρίζεται σε δυο περιόδους, μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά από αυτόν και στο δεύτερο μέρος, τις γραμμές αίματος τα τελευταία σαράντα χρόνια.

Lingfield Mystic

Φυσικά πρέπει να πούμε ότι η κυνοφιλία στην γείτονα χώρα έχει πολύ μεγάλη και μακρά ιστορία. Αρκεί κανείς να αναλογιστεί, ότι στους κάμπους του Greto στην επαρχία της Γένοβα το 1896, διοργανώθηκε ο πρώτος αγώνας σε ορτύκι. Οι παθιασμένοι σεττεράδες και εκτροφείς εκείνης της εποχής, έκαναν αρκετές εισαγωγές που βοήθησαν την φυλή, όπως οι Giuseppe de Reali με την επωνυμία “Of Pavia”, Giacomo Rossi, Ulisse Bosisio με την επωνυμία “Vertagus Ruber”, Ciro Matteuci με την επωνυμία “Sport”, Giulio Colombo με την επωνυμία “Nice Style”, που είχε εισάγει και τον Lingfield Mystic και φυσικά ο σημαντικότερος και κύριος Ιταλός εισαγωγέας σέττερ από την Αγγλία, ο Ettore Nasturzio, ο οποίος θεωρείται ο πατέρας του αγγλικού σέττερ στην γείτονα χώρα. Ο Nasturzio ο οποίος διατηρούσε και εκτροφή με την επωνυμία “Di San Patrick”, ξεκίνησε και έφερε στην Ιταλία πολλά και διάσημα σέττερ από την Αγγλία, όπως Viola of Bobbing, Curate Egg, Lingfield Igriz, West Down Vane, τον μεγάλο τράιαλερ Lingfield Felix, ο οποίος αποκαλούταν και ως ο μεγαλύτερος των μεγαλυτέρων τράιαλερ και φυσικά ο αξεπέραστος και μεγάλος γενάρχης West Down Turvy, που αποτέλεσε την βάση πολλών εκτροφείων και πολλών γραμμών αίματος, μέχρι την εποχή του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου. Ο Ettore Nasturzio πέθανε το 1963 σε ηλικία 81 ετών αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο έργο, που αποτέλεσε την συνέχεια του αγγλικού σέττερ στην Ιταλία και φυσικά, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, την συνέχεια του αγγλικού σέττερ σε όλη την Ευρώπη, μιας και δεκαετίες τώρα, ολόκληρη η Ευρώπη τροφοδοτείται με σέττερ από Ιταλικές γραμμές αίματος. Από τον West Down Turvy, ο οποίος γεννήθηκε το 1927 προήλθαν τα περισσότερα και σημαντικότερα αγγλικά σέττερ. O Nasturzio ζευγάρωσε τον Turvy με την Viola of Bobbing, η οποία ήταν και αυτή εισαγωγής και πήρε τον Vane di San Patrick, ο οποίος με την σειρά του ζευγάρωσε με την Daisy 2 di Varese, ζευγάρωμα από το οποίο γεννήθηκε η Nice Style Star, εκτροφής του διάσημου Giulio Colombo, σπουδαίου εκτροφέα και φυσικά εκπληκτικού συγγραφέα, τα γραπτά του οποίου ακόμη και σήμερα αποτελούν το «ευαγγέλιο» της κυνοφιλίας. Η Star, ιδιοκτησίας του έτερου μεγάλου και σπουδαίου εκτροφέα Fausto Cavalli, που εξέτρεφε σέττερ με την επωνυμία Del Rovere, ζευγαρώθηκε με τον West Down Turvy και το αποτέλεσμα που επήλθε ήταν η περίφημη τριάδα Fram, Felix, Fly, Del Rovere, που με την σειρά τους αποτέλεσαν γενάρχες σε πολλά εκτροφεία της μεταπολεμικής περιόδου.

Diva del Tidone

Αρκεί να θυμηθούμε το εκτροφείο “Del Tidone” του A. Rettani που είχε στην κατοχή του την Diva del Tidone, νικήτρια του πρώτου Κυπέλλου Ευρώπης, που διοργανώθηκε στο Bolgheri της Ιταλίας το 1950, το εκτροφείο “Di Entella” του F.Zacchini, που είχε στην κατοχή του τον Igor di Entella, πατέρα της Clavarensis Betty του αξέχαστου Gino Botto με τα σέττερ “Clavarensis”. Η Betty με την σειρά της ήταν μάνα του εκπληκτικού τράιαλερ Bobet di San Faustino. Tο εκτροφείο Gonzanhensis, επίσης του διάσημου εκπαιδευτή M. Marchesi, είχε στην κατοχή του πολλά διάσημα ονόματα των δεκαετιών ‘ 50- ’60, όπως ο Gonzanhensis Mur, καθώς επίσης και το εκτροφείο Ticinensis του A. Ridella που είχε τον Ticinensis Cavalier d’Arpino, πατέρα και συγχρόνως παππού πολλών πρωταθλητών.

Παρά το γεγονός ότι αρκετοί Ιταλοί εκτροφείς την περίοδο του μεσοπολέμου δημιούργησαν ορισμένα εξαιρετικά σέττερ, αν θελήσουμε πραγματικά να αποδώσουμε τον όρο στυλοβάτες της Ιταλικής εκτροφής σέττερ μετά τον πόλεμο, χωρίς αμφιβολία αυτός δικαιωματικά ανήκει στον Fausto Cavalli με τα Del Rovere και στον Giacomo Crismani με τα Crismani. Ο Cavalli με τα διάσημα σέττερ της εποχής του τροφοδότησε πολλά και σπουδαία εκτροφεία. Αποτέλεσμα της εκτροφής του ήταν η εκπληκτική Sonia del Rovere, νικήτρια του Κυπέλλου Ευρώπης το 1953, αλλά επίσης και τα αδέρφια Brick και Bona del Rovere από τα οποία προήλθαν πολλά και σπουδαία σέττερ όπως ο Vava del Tidone, Mia και Hamprin del Volo, Sonia di Platamona και φυσικά τα σέττερ Almar του A. Marinelli. Μεγάλο μέρος αυτών των γραμμών αίματος των προπολεμικών σέττερ Del Rovere, διατηρεί ως ένα βαθμό ο καθηγητής Giuseppe Piz από το Treviso με το εκτροφείο Del Palissandro, ο οποίος παλαιότερα είχε δώσει και συνέντευξη στο περιοδικό μας. Ο δεύτερος εκ των δυο κορυφαίων εκτροφέων, δηλαδή ο Giacomo Crismani, με την βοήθεια και τις εκτροφικές συμβουλές του πρώτου έφθασε σε εκπληκτικά αποτελέσματα, τα οποία είχαμε αναλύσει σε παλαιότερο άρθρο. Ειδικότερα με τον Crismani Olaf, πατέρα και παππού των Dun del Meschio και Décor Lot, έβαλε τα θεμέλια για την περίοδο που θα μιλήσουμε στο επόμενο τεύχος, δηλαδή για τα σέττερ της δεκαετίας του ’70 και μετά. Είναι γεγονός όμως και μάλιστα αδιαμφισβήτητο, ότι και οι δυο αυτοί κορυφαίοι εκτροφείς είχαν κάποιους κανόνες και κάποιες αρχές που δεν παράβλεψαν σχεδόν ποτέ. Δηλαδή, έδιναν μεγάλη σημασία στην γενεαλογία, η οποία μέσω των ικανών ατόμων μπορούσε και εξασφάλιζε σε μεγάλο βαθμό, την συνέχεια των επιθυμητών χαρακτηριστικών, τα οποία τουλάχιστον για την εποχή εκείνη πρωταρχικά, ήταν το κυνηγετικό ταμπεραμέντο και οι απαράμιλλες ενέργειες του στυλ για το οποίο ξεχωρίζει ένα αγγλικό σέττερ από τις υπόλοιπες φυλές. Το καλό αίμα λοιπόν δεν ψεύδεται ποτέ και στο επόμενο τεύχος θα δούμε πως από αυτές τις γραμμές αίματος, φθάσαμε στα σέττερ που πανευρωπαϊκά έχουμε σήμερα στα χέρια μας.

ΠΟΙΝΤΕΡ ΚΛΑΜΠ ΙΣΠΑΝΙΑΣ -POINTER CLUB ESPANOL

ΤΟ ΠΟΙΝΤΕΡ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

 

Συνέντευξη του Προέδρου του ΠΟΙΝΤΕΡ CLUB Ισπανίας,

GABRIEL AYESTA

 

στον Νίκο Νικολάου

Αναδημοσίευση από το περιοδικό Κυνηγεσία & Κυνοφιλία Μάΐος  2007

 

Ανέκαθεν είχα στο μυαλό μου να παρουσιάσω μέσα από τις σελίδες του περιοδικού, ορισμένα στοιχεία που αφορούν την καταγωγή και την προέλευση του αγγλικού πόιντερ. Του μεγάλου αυτού καλπαστή και ικανότατου κυνηγού, του σκύλου που έχει αποκτήσει χιλιάδες φίλους σε ολόκληρο τον κόσμο. Πέρυσι σχεδόν την ίδια περίοδο, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο περιοδικό μας ο πρόεδρος του πόιντερ κλάμπ μιας άλλης ευρωπαϊκής χώρας, είχα γράψει ότι για την καταγωγή αυτού του σκύλου ερίζουν διάφορες χώρες όπως η Ισπανία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Πορτογαλία, μην μπορώντας όμως κάποια να το αποδείξει με σιγουριά.

Το αγγλικό πόιντερ, γεννήθηκε, ανδρώθηκε (αν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση) και τελειοποιήθηκε από τους μεγάλους γνώστες Βρετανούς κυνοτέχνες. Σήμερα στην συνέντευξη που παρουσιάζουμε αυτό τον μήνα, ο πρόεδρος ενός άλλου πόιντερ κλαμπ, έρχεται να ενδυναμώσει αυτή την άποψη και κατά κάποιο τρόπο να βάλει τα πράγματα στην θέση τους.

 

POINTER CLUB ESPANOL

Ο Gabriel Ayesta είναι ο πρόεδρος του πόιντερ κλάμπ της Ισπανίας. Αρκετοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν πως το αγγλικό πόιντερ έχει τις ρίζες του σε αυτή την χώρα, όμως ο Gabriel Ayesta  έχει αντίθετη γνώμη και με σιγουριά μας απαντά: για εμένα είναι ξεκάθαρο ότι αυτοί που δημιούργησαν την  ράτσα είναι οι Βρετανοί. Ο Gabriel Ayesta είναι ένας φανατικός κυνηγός, λάτρης του πόιντερ, και συγχρόνως πρόεδρος του πόιντερ κλάμπ της Ισπανίας. Γέννημα θρέμμα της Βασκωνίας της πατρικής γης του Βασκικού έθνους, η οποία μοιράζεται  ανάμεσα στην Ισπανική και την Γαλλική επικράτεια, με τα Πυρηναία όρη να την χωρίζουν σε δυο άνισα τμήματα, ένας γνήσιος Βάσκος δηλαδή, έχει μάθει να μιλά ξεκάθαρα και να λέει εντελώς ελεύθερα την γνώμη του. Στην συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό μας, μιλά για το πόιντερ στην Ισπανία και γενικότερα την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά και για το σεβασμό που εμπνέουν πλέον οι Έλληνες κυνόφιλοι ως ανερχόμενη δύναμη πανευρωπαϊκά.

Με τις σκέψεις  μας να καλπάζουν σαν ένα πόιντερ στις ατελείωτες πεδιάδες της Ανδαλουσίας, ξεκίνησε η κουβέντα μας με τον Gabriel Ayesta και με δεδομένο την κοινή μεσογειακή καταγωγή και κουλτούρα το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε, παρά να είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, αφιερωμένη στους φίλους του πόιντερ αλλά και τους κυνόφιλους γενικότερα.

 

GABRIEL AYESTA

Κ&Κ: Πείτε μας μερικά λόγια για την ζωή σας, δηλαδή πότε και που γεννηθήκατε, που ζείτε, με τι ασχολείστε, κ.τ.λ.

 

G.A.: Με μεγάλη μου χαρά και σε απάντηση των ερωτημάτων σας, σας αφηγούμαι τόσο τα πρώτα μου βήματα ως κυνόφιλος, όσο και για την παρούσα κατάσταση. Γεννήθηκα στο Μπιλμπάο το 1950 και κατοικώ στην περιοχή Las Arenas, 15 χιλιόμετρα από το Μπιλμπάο και η επαγγελματική μου δραστηριότητα επικεντρώνεται στον χώρο της κλωστοϋφαντουργίας και της εσωτερικής διακόσμησης, με 4 σημεία πωλήσεων στο Μπιλμπάο και στο Μπασάουρι (παρακείμενο χωριό).

 

Κ&Κ: Ποια είναι η σχέση σας με το κυνήγι και τι θηράματα κυνηγάτε συνήθως;

 

G.A.: Όλα τα Σαββατοκύριακα και τον ελεύθερο χρόνο μου αφιερώνομαι στα σκυλιά και στο κυνήγι. Τα καλοκαίρια μου αρέσει πολύ το κυνήγι του ορτυκιού που εδώ στον Ισπανικό βορρά είναι πρόσφορο τον Αύγουστο και μερικώς τον Σεπτέμβριο κι έτσι το διασκεδάζω πολύ με τα νεαρά σκυλιά.

 

Κ&Κ: Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με το πόιντερ;

 

G.A.: Το έτος 1979 πραγματοποίησα το πρώτο μου ταξίδι στην Ιταλία για να αγοράσω κάποιο δείγμα και έτσι  απέκτησα τρία κουτάβια από το περίφημο εκτροφείο Clastidium και δυο από το εκτροφείο Della Cisa.  Από τότε εκτρέφω, αλλά συμμετέχω και σε διαγωνισμούς  με την  επωνυμία  DE AKELLARE, ενώ από το εκτροφείο μου υπάρχουν και μερικά ζώα στην Ελλάδα. Στην σταδιοδρομία μου έχω κερδίσει το Παγκόσμιο πρωτάθλημα πρακτικού κυνηγίου το 1983 με τον  Kae della Cisa και έπειτα έχω κερδίσει το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα πρακτικού κυνηγίου στην Πάρμα της Ιταλίας με τον Gim della Cisa. Έπειτα στην Γαλλία το πρωτάθλημα πρακτικού κυνηγίου με τον Cay de Akellare και το ίδιο πρωτάθλημα στην Ισπανία με τον Gaby de  Akellare. Όλα τα σκυλιά που προανέφερα ήταν καθοδηγούμενα από εμένα. Επίσης υπήρξα ιδιοκτήτης του Coban della Cisa, το οποίο υπό τα ηνία του Condado, υπήρξε διεθνής πρωταθλητής εργασίας  και μεγάλης έρευνας, ενώ ο σκύλος μου με το μεγαλύτερο κύρος υπήρξε ο Zil della Cisa ο οποίος κέρδισε το ιταλικό ντέρμπυ και αργότερα το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μεγάλης έρευνας στην Γαλλία υπό την καθοδήγηση του Giorgio Baldoni. Τώρα έχω ένα νεαρό σκύλο με το όνομα Asti de Akellare, που μου τον προετοιμάζει ο Luigi Taccon και από τον οποίο έχω πολλές προσδοκίες

ASTI DE AKELLARE

Κ&Κ: Μιλήστε μας λίγο για το Pointer Club Espanol. Πότε ιδρύθηκε και ποιος είναι ο σκοπός του;

 

G.A.: Η Ισπανική λέσχη πόιντερ ιδρύθηκε το 1985, πρόεδρος της οποίας υπήρξε ο Ricardo Manso για 15 χρόνια. Από εκεί και μετά είμαι εγώ, ενώ σύντομα έχουμε εκλογές. Η αποστολή της λέσχης είναι κατά κάποιο τρόπο να ελέγχει την πορεία της φυλής και να πραγματοποιεί διαγωνισμούς για τους φίλους της. Ο πιο σημαντικός διαγωνισμός μας είναι η εβδομάδα της Ανδαλουσίας στην οποία λαμβάνουν μέρος οι σημαντικότεροι εκπαιδευτές της Ευρώπης.

 

Κ&Κ: Ποια είναι η προτίμηση των Ισπανών κυνηγών για το πόιντερ;

 

G.A.: Στην Ισπανία οι κυνηγοί ορτυκιών, πέρδικας και κουνελιού προτιμούν το πόιντερ, αλλά οι κυνηγοί της μπεκάτσας το αγγλικό σέττερ.

 

Κ&Κ: Πως βλέπεται την πορεία του πόιντερ στην Ισπανία και ποιες είναι οι μελλοντικές σας προβλέψεις;

 

G.A.: Τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί ο αριθμός των εγγραφών του πόιντερ, συνεπώς έχει αυξηθεί κάποια άλλη φυλή. Θεωρώ όμως πως τα επόμενα χρόνια αναμένεται μια σημαντική άνοδος για το πόιντερ.

 

Κ&Κ: Ας μιλήσουμε λίγο για ιστορία. Οι Ισπανοί υποστηρίζουν πως το πόιντερ γεννήθηκε στην χώρα σας. Ποια είναι η άποψή σας για αυτό το θέμα;

 

G.A.: Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία και για εμένα είναι εντελώς ξεκάθαρο πως το πόιντερ είναι Βρετανικό. Είναι αυτοί που δημιούργησαν την ράτσα.

 

Κ&Κ: Υπάρχει διάχυτη μια άποψη πως το πόιντερ πέρασε ή περνά κάποια κρίση. Ισχύει αυτό και εάν ναι ποιες είναι οι απόψεις σας;

 

G.A.: Είναι αλήθεια πως ίσως διανύουμε την κρίση την οποία αναφέρεις. Και αυτό γιατί ανατρέφονται πολλά σέττερ και πωλούνται επίσης πάρα πολλά. Ο κυνηγός όταν έχει σέττερ ακόμη και αν δεν κυνηγά δυσκολεύεται να το αλλάξει με ένα πόιντερ, γιατί στον κόσμο των κυνηγών της μπεκάτσας που είναι τόσο πολύ της μόδας, τα  συνήθη σχόλια είναι ότι το πόιντερ δεν προσφέρεται για το κρύο. Όταν κυνηγούμε εγώ και ο φίλος μου με τα πόιντερ  μπεκάτσες συνήθως χτυπάμε πιο πολλές από αυτούς με τα σέττερς, αλλά αργότερα στο δείπνο η συζήτηση είναι πάντα η ίδια, η ανατροφή του σέττερ κ.τ.λ. Δεν  θέλουν ποτέ να αναγνωρίσουν πως το πόιντερ τα πήγε καλύτερα. Όμως πρέπει  να πω πως τα προηγούμενα χρόνια υπήρξαν κάποια πόιντερ τα οποία δεν κυνηγούσαν και πάρα πολύ με το μυαλό τους και την μύτη τους. Αυτό όμως σταδιακά έχει ξεπεραστεί και βρισκόμαστε σε πολύ καλή πορεία.

 

Κ&Κ: Ποια είναι η γνώμη σας για την πορεία του πόιντερ στην Ευρώπη γενικότερα;

 

G.A.: Πιστεύω πως το ίδιο που συμβαίνει στην Ισπανία συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

 

Κ&Κ: Ποια είναι η γνώμη σας για το επίπεδο της κυνοφιλίας στην Ελλάδα; Θα θέλαμε να απευθύνεται ένα χαιρετισμό προς τους Έλληνες κυνηγούς.

 

G.A.: Γνωρίζω διάφορους επαγγελματίες, κριτές και  άλλους, όλοι λάτρείς του ελληνικού πόιντερ. Τα τελευταία χρόνια έχουν ανέβει πολύ, διότι  έχουν κερδίσει πρωταθλήματα  και κύπελλα Ευρώπης. Είναι πολύ της μόδας και εμπνέουν σεβασμό.

Στέλνω τους χαιρετισμούς μου στους Έλληνες κυνηγούς και κυνόφιλους  και εύχομαι να συνεχίσουν  να εργάζονται όπως τα τελευταία χρόνια όπου διεθνώς εκτιμάται πολύ η δουλειά τους. Σας χαιρετώ και ελπίζω να σας χαροποιήσουν τα λόγια μου.

 

ΚΥΝΟΦΙΛΙΑ & ΙΣΤΟΡΙΑ – LEM DEL RESEGONE

ΚΥΝΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

 

LEM DEL RESEGONE

 

΄΄Γενάρχης πρώτης γραμμής΄΄

Αναδημοσίευση από το περιοδικό Κυνηγεσία & Κυνοφιλία Δεκέμβριος 2007

 

Η ιστορική ανασκόπηση η οποία ξεκίνησε από τον μήνα Αύγουστο είναι μια  νέα σειρά άρθρων η οποία είχε προαναγγελθεί πριν από μερικούς μήνες, και η οποία  αφορά στην παρουσίαση ορισμένων μεγάλων και σημαντικών σκύλων του παρελθόντος. Οι  σκύλοι αυτοί  υπήρξαν σημαντικότατοι για την φυλή τους διότι βοήθησαν στο να εξελιχθούν  προς το καλύτερο οι απόγονοί τους ,και φυσικά στο να βελτιωθεί η μεγάλη πλειονότητα των  πολύτιμων βοηθών  κυνηγετικών σκύλων. Κυνοφιλία και ιστορία λοιπόν είναι η επικεφαλίδα που  φέρουν αυτά τα άρθρα και φυσικά δεν επιλέχθηκε καθόλου τυχαία. Η κυνοφιλία  η οποία  υπηρετείται από το παρόν περιοδικό ανελλιπώς για σχεδόν μισό αιώνα, ερευνά την ιστορία ,και προσπαθεί να δώσει στον αναγνώστη μια ολοκληρωμένη εικόνα για τα σκυλιά, από τα οποία,  κατά το μεγαλύτερο μέρος προέρχονται τα σημερινά δικά μας κυνηγόσκυλα, αλλά και αυτά που  σήμερα διαπρέπουν στους αγώνες κυνηγετικών ικανοτήτων. Το κριτήριο για όλη αυτή την εργασία  γίνεται με σκοπό, να μπορέσει να αποκομίσει ο αναγνώστης κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία για αυτά τα άτομα, όπως για παράδειγμα η γενεαλογία ενός σκύλου η οποία αποτελεί την βάση για μια σωστή εκτροφή, καθώς οι πρόγονοι και οι απόγονοι αυτών των σκύλων, για να γνωρίζουμε πως έχει εξελιχθεί με τον καιρό μια γραμμή αίματος, και ακόμη  διάφορα χαρακτηριστικά αυτών των σκύλων , κάποια ιστορικά στοιχεία, όπως επίσης και οι φωτογραφίες  που συμπληρώνουν την εικόνα. Ελπίζουμε εν καιρώ και μετά το τέλος αυτής της σειράς να έχουμε προσθέσει ένα ακόμη μικρό λιθαράκι στο οικοδόμημα που ονομάζεται κυνοφιλία, και που επάνω του έχουν χτίσει τεράστιες προσωπικότητες του χώρου.  Η   ιστορική αυτή ανασκόπηση, λοιπόν αφορά σκύλους αγγλικούς δείκτες σέτερ και πόιντερ,  και έχει ως έναρξη την δεκαετία του ’70 χωρίς φυσικά  αυτό να σημαίνει ότι η ιστορική έρευνα της κυνοφιλίας θα επεκταθεί από αυτό το σημείο και έπειτα. Μέλημά μας είναι να δούμε και κάποια άλλα σκυλιά τα οποία θα μας βοηθήσουν να δούμε τις διαφορές μεταξύ των σκύλων μιας άλλης εποχής ,με αυτά της σημερινής .  Για να μπορέσει λοιπόν ο αναγνώστης να κατανοήσει το μέγεθος και την προσφορά αυτών των σκύλων θα εξετάζουμε την πορεία τους ως τράιαλερ αλλά κυρίως ως αναπαραγωγών. Αυτό τον μήνα η έρευνα της Κ&Κ αλλάζει δεκαετία και συγχρόνως αλλάζει και φυλή περνώντας πλέον στα αγγλικά σέτερ. Και αυτό τον μήνα έχουμε ως θέμα ένα αρσενικό αγγλικό σέτερ  το οποίο δικαίως χαρακτηρίζεται ως γενάρχης πρώτης γραμμής. Φυσικά όσοι σκύλοι έχουν εξεταστεί από αυτή εδώ την στήλη μέχρι  σήμερα   ως  τελικό συμπέρασμα  έχουν συνδυάσει το  ΄΄τερπόν μετά του ωφελίμου΄΄. Αυτό για την κυνοφιλία μεταφράζεται ως εξής: αξιόλογη πορεία στην αγωνιστική καριέρα αλλά συγχρόνως και αναπαραγωγική ικανότητα. Δηλαδή αυτό που βλέπουμε στον σκύλο να μπορεί να μεταβιβαστεί και στα κουτάβια. Αυτός είναι και ο απώτερος σκοπός δηλαδή καλύτερα σκυλιά για τους κυνηγούς. Όμως αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε και θα πρέπει να το τονίσουμε για την αποφυγή κάθε παρεξήγησης αλλά και  για την αποτροπή οποιασδήποτε εκμετάλλευσης. Τράιαλερ και πρωταθλητές υπάρχουν πολλοί. Ικανοί αναπαραγωγοί και κυρίως μεγάλοι γενάρχες υπάρχουν μόνο λίγοι. Και είναι αυτοί που παρουσιάζουμε μέσω αυτής της έρευνας της Κυνηγεσίας και Κυνοφιλίας για να δει ο απλός κυνηγός πως έχουν εξελιχθεί αυτές οι γραμμές και που βρίσκονται σήμερα. To συμπέρασμα όπως συνιστούν οι μεγάλοι κυνόφιλοι του παρελθόντος και είναι κάτι που οι περισσότεροι γνωρίζουν είναι το εξής:   To   καλό αίμα δεν ψεύδεται ποτέ.  Ακριβώς ένας τέτοιος, ένας  μεγάλος γενάρχης ήταν και αυτός ο σκύλος που εξετάζουμε σε αυτό το τεύχος.

LEM DEL RESEGONE

Ο  Lem del Resegone  γεννημένος στις αρχές του έτους 1972  και συγκεκριμένα στις 2 Ιανουαρίου στο σπίτι του εκτροφέα Filippo Caruggi στο Κόμο της Βόρειας Ιταλίας  απεδείχθη ένας από τους σημαντικότερους επιβήτορες της γενιάς του. Οι εμφανίσεις του  ασπρόμαυρου σέτερ στα τερέν των αγώνων άρχισαν από μικρή ηλικία όταν μόλις 17 μηνών είχε το πρώτο αποτέλεσμα και η κριτική που του έγινε μιλούσε για μια πολύ καλή κίνηση αλλά με μια έρευνα λίγο ακανόνιστη. Έκανε δυο φέρμες στο συμπλήρωμα του χρόνου που είχε, και άλλη μια χωρίς αποτέλεσμα. Η επόμενη εμφάνιση του Λεμ ήταν αυτή στο ντέρμπυ του 1974. Η κριτική αφορούσε εξαιρετική κίνηση και συμπεριφορά. Πολύ καλή   ανάπτυξη στο τερέν και ένας εξαιρετικός πόντος με ωραίο στιλ. Στον γύρο που έτρεξε με ζευγάρι επιβεβαίωσε την κυριαρχία του έκανε μια ωραία φέρμα και συναίνεση και  μετά εκμεταλλεύτηκε άλλο ένα ζευγάρι κάτι που στο τέλος του φάνηκε πολύ χρήσιμο. Βαθμολογία πρώτος εξαίρετος και νικητής του ντέρμπυ του 1974. Εκπαιδευτής σε αυτή την περίοδο ήταν ο Guido Arada .  Οι καλές κριτικές για τον Λεμ συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια παρά το γεγονός πως άλλαξε  και ιδιοκτήτη αλλά και εκπαιδευτή και πέρασε σε άλλα χέρια. Ο μεγάλος γνώστης του αγγλικού σέττερ Oliviano Nobile είχε γράψει για αυτόν. Ο Λεμ είναι ένα σέτερ πολύ δυνατό αλλά και με πολύ ωραίο στυλ. Γενναίος αλλά και πολύ μαλακός , αποφασιστικός και σίγουρος. Άτομο με τυπικό καλπασμό σέτερ και πολύ ποιοτικός επάνω στα πουλιά. Στην μορφολογία παίρνει πάντοτε εξαίρετος ενώ πολύ ιδιαίτερο είναι  το βλέμμα του. Εκεί φαίνεται συνεχώς εξαιρετικά συγκεντρωμένος ,τόσο πολύ  σαν να διαλογίζεται. Άριστος αναπαραγωγός. Σε αυτά τα  τελευταία λόγια του Nobile πρέπει να δώσουμε και την μεγαλύτερη προσοχή σε ότι αφορά σε αυτό το άρθρο. Ο Λεμ αρχικά ήταν ιδιοκτησίας του Dino Salvadori ενώ αργότερα πέρασε στα χέρια του Alfiero Rovini o οποίος στην συνέχεια ήταν και ο εκπαιδευτής του. Εκεί λοιπόν στα χέρια του μεγάλου εκτροφέα και φυσικά υπό  την προϋπόθεση των γνώσεων που είχε ο  Rovini ο Λεμ απεδείχθη ένας εκ των μεγαλυτέρων αναπαραγωγών των τελευταίων δεκαετιών.

VAVA DEL TIDONE

. Οι τακτικοί αναγνώστες της Κυνηγεσίας & Κυνοφιλίας θα θυμούνται πως,  στην συνέντευξη που παραχώρησε πέρυσι ο μεγάλος εκτροφέας στο περιοδικό μας είχε δηλώσει πως το πιο επιτυχημένο ζευγάρωμα που έγινε στο εκτροφείο του ήταν αυτό μεταξύ του μεγάλου γενάρχη Lem del Resegone  και της Mera dell’Orsone. Και για όσους διαβάζουν αυτά τα άρθρα για πρώτη φορά να υπενθυμίσουμε πως ο Alfiero Rovini  με τα σέτερ ΄΄Del Dianella΄΄είναι ένας από τους μεγαλύτερους  και πιο επιτυχημένους εκτροφείς σέτερ στην γειτονική Ιταλία με αξιόλογη συμβολή τόσο σε αρσενικούς επιβήτορες αλλά κυρίως σε πολύτιμες θηλυκούς για την ιταλική εκτροφή του αγγλικού σέτερ. Εκτός λοιπόν από τις φυσικές δυνατότητες του Λεμ τις οποίες διέκρινε ο μεγάλος εκτροφέας σε αυτόν, φαίνεται ότι γνώριζε και κάτι άλλο πιο βαθύ. Τι ήταν αυτό λοιπόν που έκανε τον Α. Rovini να αποκτήσει τον Λεμ;    Μα φυσικά η γενεαλογία του, της οποίας ήταν άριστος γνώστης μιας και προέρχονταν από δικό του σκύλο. Ο  πατέρας του Λεμ ήταν ο Gimme del Dianella    ο οποίος συγκέντρωνε στο πεντιγκρί του τις καλύτερες γραμμές αίματος εκείνης της εποχής. Παππούς ο  Hamrin del Volo  o οποίος ήταν γιος του  τράιαλερ Vava del Tidone και αυτός με την σειρά του γιος του  Brick del Rovere  του Fausto Cavalli. Γιαγιά η Laika 58o di Sovilgiana  κόρη του τράιαλερ Nilo di Bellosguardo αλλά και εγγονή του  Brick del Rovere και του εκπληκτικού σέτερ Gonzaghensis Mur . Από την πλευρά της μάνας συναντάμε και εδώ κολοσσούς. Μάνα λοιπόν του Λεμ η Axel del Resegone η οποία ήταν κόρη του  Crismani Sly τα αίμα  του οποίου φθάνει και ως τον σημαντικό  Crismani Black. Μάνα της Axel   και γιαγιά του Λεμ η  πρωταθλήτρια Cora del Volo η οποία με την σειρά της συγκεντρώνει τα εξαιρετικά  εγγλέζικα αίματα  Sharnberry και  Windem.

Με λίγα λόγια ότι καλύτερο κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή. Η χρησιμοποίηση λοιπόν του Λεμ από τον Alfiero Rovini απεδείχθη χρυσή για την εκτροφή του αγγλικού σέτερ και αυτό αποδεικνύεται από τα ζευγαρώματα τα οποία θα παραθέσω αμέσως παρακάτω.   Lem del Resegone X   Francinis Peggy .Ένα εξαιρετικό ζευγάρωμα   από το οποίο προήλθε ένα μεγάλο και σημαντικό μέρος, του εκτροφείου   του σπουδαίου Φράνκο Φραντσίνι.

FRANCINI’S ASTON

Από αυτό το ζευγάρωμα προήλθε η Francinis Vanity μια εξαιρετική θηλυκός μάνα του μεγάλου αναπαραγωγού Francinis Ras, ο οποίος έζησε για λίγο αλλά έδωσε πάρα πολλά , και γιαγιά του σούπερ στυλίστα Francinis Aston ο οποίος έδωσε έντεκα πρωταθλητές εργασίας  από τους οποίους μερικοί είναι και διεθνείς πρωταθλητές αλλά και αναπαραγωγοί. Από τον Ρας επίσης προήλθε ξανά σε ένα ζευγάρωμα με μια κόρη του Lem del Resegone  η  Francinis Sally  η οποία πάλι με την σειρά της έδωσε  και το τελειότερο σέτερ του Φράνκο Φραντσίνι  τον αξέχαστο Francinis Jeff .

Lem del Resegone X Breeza del  Sole .  Ζευγάρωμα από το οποίο προήλθε η πρωταθλήτρια αναπαραγωγός  Liris del Sole του  Ivo Geminiani η οποία έδωσε την   Boheme del Sole. Επιπλέον από την  Liris προήλθε ένα μεγάλο μέρος των σέτερ  ΄΄Del Varo΄΄ με κυριότερους απογόνους τα σέτερ Artu,  Kriss, και  Brina del Varo.

Lem del Resegone X  Kira. Από αυτό το ζευγάρι προέρχεται ο γενάρχης Dum  της  εκτροφής Di Crocedomini η οποία έχει δώσει εξαιρετικά σέτερ για το κυνήγι, αλλά ενίοτε και για τους αγώνες κυνηγετικών ικανοτήτων, και στους αγώνες βουνού αλλά και στην μεγάλη έρευνα με κυριότερους απογόνους τους Freedom και  Pirso di Crocedomini.

Το επόμενο ζευγάρωμα όπως μας το είχε περιγράψει ο ίδιος ο Αλφιέρο Ροβίνι ως το πιο επιτυχημένο που έγινε στο εκτροφείο του. Lem del Resegone X Mera dell’Orsone. Το αποτέλεσμα. Rusty, Ralf, Rock , και Rudy del Dianella. Οι δυο πρώτοι μεγάλοι τράιαλερ με πολλές συμμετοχές στην  Εθνική ομάδα για το κύπελλο Ευρώπης , αλλά επίσης και φανταστικοί αναπαραγωγοί. Από τον Rusty, προέρχονται τα σέτερ Aston del Fabiommasimo βάση   της ομώνυμης εκτροφής καθώς επίσης και τα σέτερ που εδραίωσαν την αξιόλογη εκτροφή ‘’Di Gruma’’ δηλαδή η  Simba di Gruma  και η Bona del Dianella.

 RAS DI GRUMA

 

Από τον ίδιο σκύλο προέρχεται ο πρωταθλητής τράιαλερ Brheme και οι διεθνείς πρωταθλητές εργασίας  Nelson del Dianella  και Annita di Torre Masino.  Από τον αδερφό του Rusty  τον Ralf del Dianella προέρχεται ο μεγάλος πρωταθλητής εργασίας Ιταλίας ,διεθνής, αναπαραγωγός ,και τράιαλερ Francinis Kiga αλλά επίσης και οι πρωταθλητές εργασίας και αναπαραγωγοί  Balgis Bill και  Balgis Borg. Επίσης οι πρωταθλητές   Broom della Serpentara , Argo, Balgis Belinda, Derbi del Dianella,  Dore και αρκετοί άλλοι είναι παιδιά του ίδιου σκύλου. Ο τρίτος αδερφός από την ίδια γέννα δηλαδή ο Rock del Dianella υπήρξε επίσης πολύ σημαντικός διότι από αυτόν προέρχονται αρκετά σέτερ του εκτροφείου Fabiommasimo όπως για παράδειγμα οι θηλυκές Lady, Lea, Mara,  και Emy αλλά και αρκετά ακόμη σέτερ Del Dianella  όπως οι  Caio,  Caros,  Nada,  Kol, Lisa, Lina, Jaga, και πολλά άλλα που έχουν τροφοδοτήσει με αξιόλογες θηλυκές την ιταλική εκτροφή.

RUSTY DEL DIANELLA

Η αδερφή των πρωταθλητών που προαναφέρθησαν ήταν η    Rudy del Dianella  η οποία όμως δεν ήταν μια τυχαία θηλυκός. Η Rudy ήταν  μια μάνα μεγάλης αξίας και δικαίως αποκαλείτε η «κολώνα» του εκτροφείου  Francini’s. Η αξία της Rudy ώστε ακόμη και σήμερα το αίμα της να κυλά στους εξής απογόνους Francinis Aston , Rocky, Cianuro , Caio ,Kubik, Cora, Rambo, Veleno, Kelby, Regina, Jody, Ares, Rep, Sally και ακόμη περισσότερα, όλα δημιουργήματα του αείμνηστου εκτροφέα Φράνκο Φραντσίνι. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Θα χρειαζόταν ακόμη αρκετές σελίδες του περιοδικού για να αναφέρουμε τα παιδιά και τα εγγόνια που γεννήθηκαν στο εκτροφείο του μεγάλου Αλφιέρο Ροβίνι , και θα χρειαστεί να το επαναλάβω με την εξίσου τεράστιας αξίας  εκτροφή ‘’Del Dianella’’.  Και  φυσικά σε αυτό το σημείο νομίζω πως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την καθοριστική  διαίσθηση  του Ιταλού εκτροφέα στο να αποκτήσει, και στην συνέχεια να χρησιμοποιήσει και να αξιοποιήσει στον μεγαλύτερο βαθμό τον μεγάλο γενάρχη που τόσα πολλά έδωσε στον κυνηγετικό σκύλον. Τον μεγάλο γενάρχη Lem del Resegone.

 

Νίκος Νικολάου.